(τα παρακάτω σχόλια έγιναν στην ανάρτηση της Τετάρτης 4/3)
"Μια ακόμα ξεφτυσμένη επέτειος που χρησιμεύει μόνο στους διάφορους Συλλόγους όταν θυμούνται τις συνδρομές των γυναικείων μελών τους..."
"τίποτε, μια ηλιθια κατάσταση που μειώνει τη γυναίκα - λες και το να εισαι γυναίκα είναι αρρώστια, και το θυμόμαστε μονο μια φορά το χρόνο μην κολλήσουμε, την εκμετάλλευση των διαφόρων ξύπνιων κλπ δεν την μετρώ καν, όλα προς εκμετάλλευση είναι... ημέρα του ανθρώπου υπάρχει? γιατί αραγε να πρεπει να φτιαχνουμε επετείους για να τιμούμε την καθημερινότητά μας? μας κανει περισσότερο γυναίκες η καθιέρωση αυτή? προτιμώ να με θυμούνται για αυτό που είμαι και για αυτό που τυχόν με εκτιμούν κάθε μέρα όχι μονον μια μερα... μπουχτίσαμε στις επετείους, και ξεχνάμε τις ουσίες..."
"Γιατί να πρέπει να υπάρχει ημέρα της γυναίκας; Και τι σημαίνει; Τι το ιδιαίτερο θα προσφέρει και τι ακριβώς θα γιορτάσουμε την ημέρα αυτή; Πιστεύω πως ίσως είχε κάποιο νόημα παλιότερα, όταν δεν ήταν αυτονόητο ότι οι γυναίκες έχουν κάθε δικαίωμα να εργάζονται, να διασκεδάζουν, να επιλέγουν. Σήμερα νομίζω ότι είναι λίγο ξεπερασμένο. Άλλωστε για να πείσουμε και να πειστούμε ότι έχουμε πετύχει ό,τι διεκδικούσαμε στο παρελθόν, δε χρειάζεται να ψάχνουμε μια μέρα που να μας θυμίζει ότι είμαστε ξεχωριστές. Είμαστε έτσι κι αλλιώς! Ας μην υποβαθμίζουμε μόνες μας τον εαυτό μας, ζητιανεύοντας αφορμές για να γιορτάζουμε!."
"Γενικά είμαι αντίθετη στις επετείους (ακόμη και σ’ αυτές που έχουν νόημα στην προσωπική μου ζωή). Εκείνο όμως που περισσότερο μ’ εκνευρίζει είναι ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας. Αν ως γυναίκα θέλεις να γιορτάσεις την 8η Μαρτίου, μάθε πρώτα γιατί θεσμοθετήθηκε η συγκεκριμένη ημέρα και τι συμβολίζει. Κι ύστερα αναλογίσου αν η συμπεριφορά σου συνάδει με το μήνυμά της. Γιατί δυστυχώς από τη μία η βραχεία μνήμη και από την άλλη η ημιμάθεια οδηγούν όλες εμάς τις όψιμες «φεμινίστριες» σε λάθος δρόμο. Η Ημέρα είναι αφιερωμένη αφενός στους αγώνες των γυναικών για καλύτερες συνθήκες δουλειάς (προς τιμήν δύο αποκλειστικά γυναικείων απεργιακών κινητοποιήσεων) και αφετέρου στην Παγκόσμια Ειρήνη, σαν υπενθύμιση για τα παιδιά που στέλνουμε στα σφαγεία των μαχών. Συγχωρέστε μου την μακρηγορία, αλλά μιας και μπαίνει τέτοιο θέμα καλό θα ήταν να μαθαίνουμε και να μην ξεχνάμε.
Το εργατικό γυναικείο κίνημα γεννήθηκε στις ΗΠΑ. Στα 1820 στη New England οι εργάτριες στις βιοτεχνίες ενδυμάτων κατεβαίνουν στην πρώτη αποκλειστικά γυναικεία απεργία, με αίτημα καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς και μικρότερα ωράρια. Το 1834 και το 1836 έγιναν δύο μεγάλες γυναικείες απεργίες από τις βαμβακοεργάτριες της βιομηχανίας Lowell στη Μασαχουσέτη. Οι εργάτριες της συγκεκριμένης βαμβακοβιομηχανίας το 1844 ίδρυσαν το πρώτο γυναικείο εργατικό σωματεία, η έντονη δραστηριότητα του οποίου είχε σαν αποτέλεσμα τις πρώτες μεταρρυθμίσεις στις συνθήκες εργασίας της κλωστοϋφαντουργίας. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο δημιουργήθηκαν γυναικεία σωματεία στους κλάδους των καπνεργατριών, των ραφτριών, των τυπογράφων, των μοδιστρών και των εργαζόμενων σε πλυντήρια.
Στις 8 Μαρτίου 1857, οι εργαζόμενες στις βιοτεχνίες ενδυμάτων της Νέας Υόρκης διοργάνωσαν πορείες και πικετοφορία, απαιτώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, ωράριο 10 ωρών και ισότιμα δικαιώματα για τις γυναίκες. Το συγκεντρωμένο πλήθος δέχτηκε επίθεση από την αστυνομία και διαλύθηκε βίαια. Το 1900 οι εργαζόμενες στις βιομηχανίες ενδυμάτων συγκρότησαν μερικά από τα πιο σημαντικά σωματεία στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι συνθήκες εργασίας στα κέντρα του εμπορίου ενδυμάτων στις μεγάλες πόλεις, όπως η Νέα Υόρκη, ήταν εκείνη την εποχή σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Υπήρχαν συχνά πυρκαγιές, το φως ήταν ανεπαρκές (όσες επιζούσαν συνήθως σύντομα κατέληγαν τυφλές γεγονός που και πάλι ισοδυναμούσε με θάνατο), ο ήχος των μηχανημάτων εκκωφαντικός (κουφαίνονταν) και το περιβάλλον μολυσμένο (ακόμη και απλά κρυολογήματα οδηγούσαν επίσης στον θάνατο). Οι γυναίκες δέχονταν πρόστιμα για οτιδήποτε βάζει ο νους. Επειδή μιλούσαν, επειδή γελούσαν ή τραγουδούσαν, για τους λεκέδες από τα λάδια των μηχανών πάνω στα υφάσματα, για τις ραφές που ήταν πολύ στενές ή πολύ χαλαρές. Οι υπερωρίες ήταν συχνές και υποχρεωτικές, αλλά η πληρωμή για αυτές όχι. Τον Φεβρουάριο του 1910 έγινε μια μεγάλη και μακροχρόνια γυναικεία απεργιακή κινητοποίηση, στην οποία πήραν μέρος πάνω από 20.000 εργάτριες. Για δεκατρείς εβδομάδες μέσα στο καταχείμωνο γυναίκες μεταξύ 16 και 25 ετών διοργάνωσαν και συμμετείχαν σε πικετοφορίες σε καθημερινή βάση, πικετοφορίες κατά τις οποίες δέχονταν την επίθεση των αστυνομικών, οι οποίοι τις ξυλοκοπούσαν και τις φόρτωναν σε κλούβες. Τα δικαστήρια ήταν προκατειλημμένα υπέρ των ιδιοκτητών. Ένας δικαστής είπε: «απεργείτε εναντίον του Θεού και της Φύσης, της οποίας ο πρώτος νόμος λέει ότι ο άνθρωπος κερδίζει το ψωμί του με τον ιδρώτα και τον κόπο του. Απεργείτε εναντίον του Θεού». Η απεργία διαλύθηκε όταν έγιναν συμβιβασμοί στις περισσότερες επιχειρήσεις. Ο ενθουσιασμός και το πείσμα των εργατριών ήταν πρωτοφανής.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 25 Μαρτίου του 1911 συνέβη η περίφημη Φωτιά του Τριγώνου. Παγιδεύοντας γυναίκες στους ψηλότερους ορόφους μιας μεγάλης βιομηχανίας (οι έξοδοι κινδύνου είχαν σφραγιστεί από την εξωτερική πλευρά για να εμποδίζουν τους εργάτες να το σκάνε) η πυρκαγιά κόστισε την ζωή 146 ανθρώπων, εκ των οποίων οι περισσότερες ήταν γυναίκες, ηλικίας μεταξύ 13 και 25 ετών, οι οποίες πρόσφατα είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ.
Το 1910 κατά την διάρκεια των εργασιών του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συνεδρίου της Δεύτερης Διεθνούς, η Γερμανίδα σοσιαλίστρια Clara Zetkin (Κλάρα Σέτσκιν) πρότεινε την καθιέρωση της 8ης Μαρτίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, ως φόρο τιμής στις δύο ιστορικές διαδηλώσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα για το δικαίωμα ψήφου, που ακόμη δεν είχε κατακτηθεί.
Τον Μάρτιο του 1912, έγινε μία μεγαλειώδης πορεία στη Νέα Υόρκη από 23.000 εργάτριες στις κλωστοϋφαντουργίες της Νέας Υόρκης που απαιτούσαν 10ωρη βάρδια, καλύτερες συνθήκες εργασίας, ίσο μισθό με τους άντρες, την κατάργηση της παιδικής εργασίας και το δικαίωμα ψήφου. Το σύνθημά τους ήταν «Ψωμί και Τριαντάφυλλα». Για μία ακόμη φορά η αστυνομία επιτέθηκε στην διαδήλωση.
Στην Γερμανία, στις 8 Μαρτίου 1914, οι γυναίκες πραγματοποίησαν μεγάλη διαδήλωση για το δικαίωμα ψήφου, το οποίο κατέκτησαν 4 χρόνια αργότερα. Την ίδια μέρα στη Γαλλία οι σοσιαλίστριες έκαναν την πρώτη μεγάλη διαδήλωσή τους στην οποία συμμετείχαν 6.000 γυναίκες.
Στις 8 Μαρτίου 1917 (23 Φεβρουαρίου με το παλιό ημερολόγιο) οι γυναίκες διαδήλωσαν στην Ρωσία και πολλές εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία έκαναν απεργία.. Κι εδώ ο αγώνας των γυναικών εμπλουτίζεται με την απαίτηση για Παγκόσμια Ειρήνη. Δύο εκατομμύρια Ρώσοι στρατιώτες είχαν χάσει τη ζωή τους στον πόλεμο. Οι Ρωσίδες που είχαν μείνει πίσω, συγκλονισμένες από την τραγική αυτή έκβαση του πολέμου, διάλεξαν την τελευταία Κυριακή του Φεβρουαρίου για να διαδηλώσουν για «Ψωμί και Ειρήνη». Οι πολιτικοί ηγέτες αντιτάχθηκαν στην ημερομηνία και τη διεξαγωγή της διαδήλωσης, μα οι γυναίκες την ολοκλήρωσαν. Η διαδήλωση αυτή μάλιστα φάνηκε πως αποτέλεσε το πρώτο στάδιο της Ρωσικής Επανάστασης, αφού 4 ημέρες μετά ο τσάρος Νικόλαος ο Β’, ο τελευταίος της Ρωσίας, αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Την ηγεσία τότε ανέλαβε η προσωρινή κυβέρνηση των μπολσεβίκων, η οποία παραχώρησε στις γυναίκες το δικαίωμα ψήφου. Από το 1925 η ημέρα αυτή συνήθως αφιερωνόταν στην ειρήνη και στην πάλη ενάντια στον φασισμό και μετά τον πόλεμο στην προσφορά των μητέρων.
Στην δεκαετία του 70 με την αναγέννηση του γυναικείου κινήματος, η 8η Μάρτη θα ξαναβρεί την συμβολική της σημασία στους αγώνες των γυναικών. Το 1975 ανακηρύσσεται «Έτος της Γυναίκας» και το 1977 ο ΟΗΕ καλεί κάθε χώρα να αφιερώνει αυτήν την ημέρα στα δικαιώματα των γυναικών και στην Παγκόσμια Ειρήνη. Απόσπασμα από ποίημα του Τζέημς Οπενχάιμ, αφιερωμένο στην απεργία των εργατριών, το οποίο έκτοτε αγαπήθηκε πολύ και έγινε ύμνος της Αμερικανικής εργατικής τάξης Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός στην ομορφιά της μέρας Χιλιάδες σκοτεινές κουζίνες, χιλιάδες μαύρες φάμπρικες Γεμίζουν ξάφνου με του ήλιου τη λαμπράδα Γιατί ο κόσμος μας ακούει να τραγουδάμε "ψωμί και τριαντάφυλλα, ψωμί και τριαντάφυλλα". Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός είναι και για τους άνδρες ο αγώνας μας Γιατί είναι των γυναικών παιδιά και τους γεννάμε πάλι, Φτάνει πια ο παιδεμός σ'όλη μας τη ζωή, Πεινάνε οι ψυχές και όχι το σώμα μόνο "Δώστε μας Ψωμί και Δώστε μας Τριαντάφυλλα" Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός αμέτρητες γυναίκες πεθαμένες Σμίγουν το θρήνο τους και λένε το παλιό τραγούδι του ψωμιού` Οι σκλαβωμένες ψυχές τους γνώρισαν λίγη μόνον ομορφιά, τέχνη κι αγάπη- Ναι, για το Ψωμί παλεύουμε και για τα Τριαντάφυλλα
Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός φέρνουμε τις μεγάλες μέρες
Το ξεσήκωμα των γυναικών είναι ξεσήκωμα όλης της ανθρωπότητας Όχι πια σκλάβοι και τεμπέληδες, δέκα που μοχθούν για έναν που ξαπλώνει Αλλά ένα δίκαιο μοίρασμα στα αγαθά της ζωής, Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα."Συμφωνώ με τις προλαλήσασες (και καθώς ακούω τη Λιάνα Κανέλη να δίνει ένα ακόμη τηλεοπτικό σόου, αποκτώ μια όλο και πιο φιλοσοφική διάθεση) Μου άρεσε πολύ το σχόλιο της giotamad θα πρότεινα να γίνει και ανάρτηση (αν μου επιτρέπει θα ήθελα να το αναρτήσω και στο ιστολόγιο της Συμπαράταξης) Θα ήθελα να επισημάνω ότι η ημέρα αυτή έχει περιεχόμενο για τις γυναίκες σε χώρες που οι διακρίσεις είναι ακόμη τεράστιες καθώς και για τις μητέρες του τρίτου κόσμου που υποφέρουν διπλά."
"Πολύ ενδιαφέροντα όλα τα σχόλιά. Χάρηκα για την ιστορική αναφορά και ομολογώ έμαθα πράγματα που και οι περισσότερες δεν γνωρίζουμε πιστεύω.Εχει χαθεί κι εδώ το νόημα όπως σε πολλές άλλες γιορτές.Πάντως νομίζω ότι καλά κάνει και γιορτάζεται ενδεικτικά έστω αλλά αυτό δεν αρκεί. Ο χρόνος έχει άλλες 364 μέρες."
"H Ημέρα της Γυναίκας που "κατά παράδοση" εορτάζεται από ορδές γυναικών με κόκκινα νύχια, χρυσαφικά και ψηλά τακούνια, που πλημμυρίζουν τα μπουζουκομάγαζα της Ελλάδας και νομίζουν ότι κάτι κάνουν, είναι πολύ απλά μια γελοιότητα. Νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε σ'αυτό. Υπάρχουν όμως, ακόμα και σήμερα, σημαντικοι και εντελώς άγνωστοι αγώνες γυναικών για ζωή κι αξιοπρέπεια. Διαβάζοντας τα αιτήματα που διατύπωναν οι πρώτοι γυναικείοι αγώνες θα έλεγα ότι στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου η κατάσταση δεν έχει αλλάξει καθόλου. Εντελώς ενδεικτικά, δείτε το site του δικτύου "Γυναίκες και μεταλλεία" (http://www.rimmrights.org/). Είχα την τιμή να τις γνωρίσω και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Αν πρέπει οπωσδήποτε να βρω ένα νόημα στη "μερα της γυναίκας", αυτό είναι να σκεφτούμε και να τιμήσουμε νοερά τις γυναίκες που, χωρίς γιορτές και πανηγύρια, σηκώνουν το βάρος όλου του κόσμου."
"Όταν διαβάζω τα αφιερώματα των ηλίθιων ife style περιοδικών στη "Γυναίκα", έτσι γενικώς και αορίστως εκνευρίζομαι αφάνταστα... Από την άλλη όταν η επέτειος δίνει ευκαιρία για γόνιμο διάλογο όπως ο δικός σας, λέω πώς κάτι αξίζει! Έτσι η Γιώτα μου θύμισε την Κλάρα Τσέτκιν και γύρισα πίσω στα παλιά, κατέβασα από τη βιβλιοθήκη μου τις "Καμπάνες της Βασιλείας" του Αραγκόν και διάβασα το εκπληκτικό κείμενο που της έχει αφιερώσει (το τελευταίο κεφάλαιο του βιβλίου λέγεται "Κλάρα"). Και στο τέλος, μετά από 20 (!) χρόνια αποφάσισα να ξαναδιαβάσω όλο το βιβλίο, που αποδεικνύει πως μπορείς να κάνεις "στρατευμένη" και εξαιρετικά υψηλού επιπέδου λογοτεχνία..."
.................../.....................
Μαρία Δασκαλοπούλου
H γυναίκα που έκανε το χωριό της τους Πενταγιούς και τη Φωκίδα διάσημη πανελληνίως για το πνεύμα και τις επιλογές της. Ενδιαφέρον έχει να διαβάσει κανείς το μακροσκελές ποίημα που γράφτηκε για αυτή και απεικονίζει περίφημα την κοινωνία της εποχής της «Μαρία Πενταγιώτισσα»
Θα το βρείτε εδώ:
Κι επειδή συμβαίνει και στα "καλά τα σπίτια"...
14 σχόλια:
Ήθελα να αφήσω την γνώμη μου για την ημέρα της γυναίκας, αλλά το μάτι μου έπεσε επάνω σε μια πολύ πιο ενδιαφέρουσα ανάρτηση, που συνδέεται άμεσα με την ημέρα της γυναίκας, και που αξίζει πολύ περισσότερο του σχολιασμού μου, από ότι κάποιες γενικές θεωρίες για τις παγκόσμιες ημέρες, που τελικά ενώ ξεκινάνε με το να έχουνε νόημα και να μας θυμίζουν κάτι, στην πράξη χάνουν το νόημά τους, και γίνονται απλές ευκαιρίες για γιορτή.
Γυναικείος ξυλοδαρμός λοιπόν...
πολύ επίκαιρο, όσο και αν μπορεί λανθασμένα να νομίζετε πως στις μέρες μας, στον πολιτισμένο κόσμο μας δηλαδή, ο ξυλοδαρμός τείνει να εξαλείφεται.
Θα σας παραθέσω κάποιες στατιστικές έρευνες για την Ελλάδα και για άλλες χώρες κυρίως πολιτισμένες, που μάλλον θα σας σοκάρουνε.
Απειλή, ταπείνωση, ξυλοδαρμός, βιασμός. Ανθρώπινες τραγωδίες εγκλωβισμένες στους τοίχους της οικογενειακής... θαλπωρής. Το κοινωνικό στίγμα εχθρός της καταγγελίας, της δημοσιοποίησης. Και όμως, κάθε γυναίκα στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πέσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της θύμα του... υπερπροστατευτικού συντρόφου. Του συζύγου που χρέος έχει να σωφρονίσει τη γυναίκα του. Του δυνάστη πατέρα ή κάποιου «θείου», μέλους της οικογένειας.
Στη Βρετανία κάθε τρεις μέρες πεθαίνει μια γυναίκα, θύμα κακοποίησης. Στην Ελλάδα τα στοιχεία δεν είναι επαρκή για αριθμητικές συγκρίσεις. Γνωρίζουμε όμως ότι το 90%-95% των συζυγοκτόνων στις γυναικείες φυλακές είχαν πέσει θύματα μακρόχρονης κακοποίησης. Και επιπλέον τούτου: Για να φτάσει μια γυναίκα στο αστυνομικό τμήμα και να καταγγείλει το γεγονός έχει υποστεί προηγουμένως 35 επεισόδια βίας!
Οι αριθμοί προκαλούν ανατριχίλα:
* 4.000 γυναίκες δολοφονούνται κάθε χρόνο από τον σύντροφό τους στις Ηνωμένες Πολιτείες.
* Κάθε δέκα ημέρες μία γυναίκα κακοποιείται μέχρι θανάτου στη Σουηδία από τον σύζυγο ή τον σύντροφό της.
* Κάθε τρεις ημέρες μία γυναίκα δολοφονείται στο Ηνωμένο Βασίλειο.
* Το 20% των γυναικών στην Ελβετία έχει κακοποιηθεί σωματικά.
* Το 38% των γυναικών στην Κορέα έχει πέσει θύμα σωματικής κακοποίησης μόνο το 1991.
* Το 41% των γυναικών στην Ουγκάντα έχει υποστεί κλιμακούμενης μορφής κακοποίηση.
* Η συζυγική κακοποίηση αποτελεί τη μεγαλύτερη αιτία τραυμάτων στις γυναίκες.
* Στην «πολιτισμένη» Ευρώπη οι γυναίκες κινδυνεύουν περισσότερο να πεθάνουν από κακοποίηση παρά από καρκίνο, πόλεμο ή τροχαίο δυστύχημα.
Όπως αναφέρεται «Μια γυναίκα στις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης πέφτει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή της θύμα σωματικής βίας από τον σύζυγο ή τον σύντροφό της. Σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, την οποία χρηματοδότησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι γυναίκες ¬ σε όλη την Ευρώπη και την Ελλάδα ¬ ηλικίας 15-44 ετών διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να τραυματισθούν ή να πεθάνουν κακοποιημένες από συντρόφους και συζύγους παρά να χάσουν τη ζωή τους από καρκίνο, οδικά ατυχήματα, ελονοσία ή πόλεμο...»Σοκαριστικο...
Και για να συνεχίσω με στατιστικά από την Ελλάδα,
Οι ελληνίδες γυναίκες θύματα βίας που κατέφυγαν σε Κέντρο Βοήθειας και Ψυχολογικής υποστήριξης, στη μεγαλύτερη πλειονότητα ανήκουν στην ηλικιακή ομάδα 45-55 ετών. Και έχουν υποστεί όλες τις μορφές βίας.
* Το 73% σωματική και ψυχολογική βία.
* Το 15,1% σεξουαλική και ψυχολογική βία.
* Το 11,9% μόνο ψυχολογική βία.
Οι γυναίκες αυτής της ηλικιακής ομάδας έχουν συμβιώσει με τον δράστη πάνω από 20 χρόνια γάμου, έχουν εξαντλήσει όλα τα όρια της αντοχής τους, συχνά με τίμημα τη σωματική και την ψυχική τους υγεία. Την κοινωνική απομόνωση. Την αποχώρηση από την εργασία τους ύστερα από απαίτηση-απαγόρευση του δράστη. Την απομάκρυνση από το άμεσο οικογενειακό τους περιβάλλον. Και τη σύγκρουση, την απόρριψη από τα παιδιά-εφήβους, που στις περισσότερες περιπτώσεις καταλογίζουν την ευθύνη σε εκείνη για όσα έχουν βιώσει στην οικογένεια.
Βρήκα μια καταγγελία γυναίκας και σας την καταθέτω:
«Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου γιατί δεν μπορούσα να διδάσκω στα παιδιά για την αξιοπρέπεια του ατόμου και τον σεβασμό στα δικαιώματα του άλλου και στο σπίτι να είμαι μια γυναικούλα... έμπαινα στην τάξη για να κάνω μάθημα και το κεφάλι μου βούιζε, τα πόδια μου τρέμανε, δεν μπορούσα να στέκομαι απέναντί τους... και να τους κοιτάω στα μάτια. Τώρα θέλω το διαζύγιο για να κερδίσω την εκτίμηση των παιδιών μου».
Πού συμβαίνουν όλα αυτά; Όχι στο Αφγανιστάν ή σε κάποια άλλη χώρα της Ανατολής. Στις ίδιες τις χώρες που δίδαξαν πολιτισμό ¬ στις χώρες της Ευρώπης στις οποίες περιλαμβάνεται, βέβαια, και η Ελλάδα. Έτσι:
* Στη Μεγάλη Βρετανία κάθε τρεις ημέρες πεθαίνει μια γυναίκα θύμα κακοποίησης του συντρόφου ή του συζύγου της.
* Στην Αυστρία τα μισά από τα διαζύγια βασίζονται σε μηνύσεις γυναικών για σωματική κακομεταχείριση.
* Στην Ισπανία 90 γυναίκες πεθαίνουν από την κακοποίηση, δηλαδή τρεις και πλέον φορές περισσότερες από τα θύματα της ΕΤΑ.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι μόλις το 10% από αυτές τολμούν να καταγγείλουν στην αστυνομία τον σύντροφό τους. Πράγμα που σημαίνει ότι στη χώρα αυτή 100.000 γυναίκες πέφτουν θύματα κακοποίησης κάθε χρόνο, ενώ ο αριθμός των γυναικών που υποφέρει είτε από ψυχολογικής φύσης κακομεταχείριση ξεπερνά τις 600.000.
* Η σκληρή πραγματικότητα
Έχει αποδειχθεί ότι η βία κατά των γυναικών δεν γνωρίζει ούτε μορφωτικό ούτε βιοτικό επίπεδο. Δεν γνωρίζει ηλικία ή κοινωνικές τάξεις. Οι άνδρες που ασκούν βία κατά 80% είναι άνδρες που όταν ήταν παιδιά ζούσαν σε οικογένεια που ο πατέρας ασκούσε βία στη μητέρα. Το παιδί επιθυμεί ή αναγκάζεται να υιοθετήσει ένα από τα δύο πρότυπα. Στην αρχή αρνείται και τον πατέρα και τη μητέρα. Τον μεν πρώτο γιατί ασκεί βία, τη δε δεύτερη γιατί δεν αντιδρά. Όταν μεγαλώσει υιοθετεί ένα από τα δύο πρότυπα. Αν είναι αγόρι είναι πιθανόν να αντιδράσει βίαια μέσα στη δική του οικογένεια. Αν είναι κορίτσι θα υποστεί τη βία με τον ίδιο τρόπο αντίδρασης της μητέρας της.
Δεν θέλω να σας κουράσω με πολλά. Κλείνω με τα σχόλια, και κάποια ελληνικά στατιστικά που έδωσε στην δημοσιότητα σε ένα άρθρο του Κ. Τσαρουχά στο Βήμα της Κυριακής το 2002 η κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, η τότε επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η βία κατά των γυναικών δεν είναι θέμα ιδιωτικό, είναι πολιτικό. Η βία κατά των γυναικών δεν είναι μια παραβίαση κανόνων. Είναι έγκλημα. Ένα έγκλημα που καλύπτεται από μια σιωπή η οποία πρέπει να σπάσει».
* Το 83% των γυναικών έχει κακοποιηθεί Τι γίνεται σήμερα στην Ελλάδα? Η ανεπάρκεια στοιχείων δεν μπορεί να κρύψει τη σοβαρότητα της κατάστασης.
Επαρκή στοιχεία για την κατάσταση που επικρατεί στην Ελλάδα δεν υπάρχουν. Πολλά από τα τηλεφωνήματα που γίνονται καθημερινά στο Κέντρο Υποδοχής Κακοποιημένων Γυναικών της Γενικής Γραμματείας Ισότητας παραμένουν ανώνυμα. Ακόμη και οι γυναίκες που επισκέπτονται το Κέντρο ¬ περισσότερες από 3.000 από την έναρξη λειτουργίας του το 1989 ¬ δυσκολεύονται συχνά να κοινολογήσουν τα εν οίκω ανομήματα εις βάρος τους.
Τα τελευταία χρόνια με τις εκστρατείες ευαισθητοποίησης και κυρίως με την πανευρωπαϊκή καμπάνια, το 2000, για τη βία κατά των γυναικών, έχει αυξηθεί η προσέλευση των γυναικών που ζητούν τις υπηρεσίες των συμβουλευτικών κέντρων, όπως ενδεικτικά καταγράφεται:
ΕΤΗ / ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ / ΡΑΝΤΕΒΟΥ
1998 / 1982 / 393
1999 / 1.058 / 474
2000 / 4.195 / 919
2001 / 5.278 / 1.613
Τον ίδιο χρόνο από την ερευνητική καταγραφή τυχαίου δείγματος 100 περιστατικών παρατηρήθηκαν τα εξής: Το 75% των γυναικών βιώνει συζυγική βία. Το 83% έχει υποστεί ψυχολογική και σωματική κακοποίηση. Το 16% έχει υποστεί και τις τρεις μορφές κακοποίησης ¬ ψυχολογική, σωματική και σεξουαλική.
Ως προς τη συχνότητα ηλικιών που ζήτησαν ψυχοκοινωνική στήριξη: Το 55% των γυναικών ανήκει στην ηλικιακή ομάδα 31-50 και έχει υποστεί μακροχρόνια κακοποίηση.
Ως προς το μορφωτικό επίπεδο της γυναίκας-θύματος: Το 36% έχει πανεπιστημιακή εκπαίδευση, το 34% δευτεροβάθμια και το 30% υποχρεωτική εκπαίδευση.
Ως προς το μορφωτικό επίπεδο του άνδρα-θύτη: Το 31% έχει πανεπιστημιακή εκπαίδευση, το 21,3% δευτεροβάθμια και το 46,8% υποχρεωτική εκπαίδευση.
Ως προς την έναρξη της κακοποίησης: Το 12% έχει υποστεί κακοποίηση πριν από τον γάμο, το 56% κατά τον γάμο και το 22% κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Κάτι σημαντικό: Σε μεγάλο ποσοστό του δείγματος οι άνδρες-θύτες είχαν βιώσει τη βία στο οικογενειακό περιβάλλον. Και την αναπαρήγαγαν ως πρότυπο συμπεριφοράς στην ενήλικη ζωή τους.
Άρα, η βία αναπαράγεται, μαθαίνεται, και επαναλαμβάνεται…
Δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω. Τα συμπεράσματα δικά σας.
Απευθυνόμενη σε όλες τις γυναίκες που μπορεί να νοιώθουν εγκλωβισμένες σε μια κατάσταση αδιέξοδη, θα ήθελα να τους πω, πως η βία υπάρχει παντού, είναι γύρω μας, συμβαίνει και στα καλύτερα τα σπίτια που λέει και το άρθρο. Υπάρχουν τόσες χιλιάδες γυναίκες στην θέση σας απο ότι είδατε απο τις έρευνες. Μην νοιώθετε μόνη σας. Μην το ανέχεστε άλλο, μην φοβάστε να μιλήσετε και να προστατέψετε τον εαυτό σας. Πάρτε το τηλέφωνο που υπάρχει στην αφίσα, και για όλα τα υπόλοιπα μην ανησυχείτε, θα τα φροντίσουν οι Ψυχολόγοι, και οι Νομικοί σύμβουλοι που δουλεύουν με αυτά τα ζητήματα. Υπάρχει νομική κάλυψη των δικαιωμάτων σας, και σίγουρα υπάρχει και ελπίδα, τουλάχιστον το παιδί σας να μην μεγαλώσει με βία, και να μην την αναπαράγει σε κάποια γυναίκα στο μέλλον, στην θέση που βρίσκεστε εσείς δηλαδή σήμερα…
Χρόνια μας πολλά…και
μπράβο σας για αυτή την ανάρτηση.
σας παραθέτω τις πηγές του σχόλιου μου, καθώς και κάποιες άλλες ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες για περισσότερη ενημέρωση, για όποιον ενδιαφέρεται.ο τελευταίος σύνδεσμος, μιλάει και για τις γραμμές βοηθείας και επικοινωνίας. ότι άλλο θέλετε, είμαι στην διάθεσή σας.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=75&artid=140716
http://www.medvoi365.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1399:----m---m&catid=39:2008-09-21-09-10
http://www.obrela.gr/articles/Et_Bibl_Prakt_Papadomark.pdf
http://www.sapphogr.net/gynaika/w-orgs.html
http://web4health.info/gr/answers/psy-cause1-abu.htm
http://www.actionnemesis.com/v2/index.php?option=com_content&task=view&id=583&Itemid=53
I continuously continue coming to your website once more simply in case you have posted new contents.USB Low cost Ibeacons
Nice post! This is a very nice blog that I will definitively come back to more times this year! Thanks for informative post.free leads for MLM marketing
many unrecognized underground bands to make it to the top. Good postings are always appreciated and I will visit again for more.https://www.sgtravelsmart.com/travel-insurance-singapore/
You won't necessary to abet record the component among your hedge. Nevertheless to contribute hire sameness in a compute of conversations, it flatters comfortable to avail underscore creep economize us specify my individual piece".job posting services
Deem as magnanimous beside difference in fiat to blunder for this saintly sale inventory group unusual piddling encompass introduce.Limo To Airport
Thanks a lot for visiting the nice technology and using the great info is visible in this blog. This is really like it.flat icon
Hi This is exactly what I was looking for. Thanks for sharing this great Information That is very interesting smile I love reading and I am always searching for informative information like this You are bookmarked.how much does a loft conversion cost
Awesome blog about gift idea. This is exactly what I was looking for! thank you so much for posting.document management system
this is very important for new fresh graduates who are seeking to start their carrier in different set of filedsnative american jewelry
has been well served by Reward Van Hire for the last 15 years. Trading out of Kentish Town, North London, Reward Van Hire provides top quality self-drive van hire, truck hire and minibus hire to individuals and trade customers alike.loans home improvement
In several organisations additionally, whenever the vacancy starts up, the TES work employees are thought first before it’s advertised outwardly.
Great! really loved to read this post. Get latest clone hero update from this website: clone hero update
Δημοσίευση σχολίου