Ντόπιες ποικιλίες

Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Σπόρων Αιγαίου, έχει εκλείψει το 92% των ελληνικών ποικιλιών σιταριού. Πριν από λίγα χρόνια, στη χώρα μας καλλιεργούνταν 111 εντόπιες ποικιλίες μαλακού σιταριού, 139 εντόπιες ποικιλίες σκληρού σιταριού, 99 ελληνικές ποικιλίες κριθαριού, 294 καλαμποκιού και 39 βρώμης. Στην Ελλάδα του 1950, όπως αναφέρει ο κ. Π. Σαϊνατούδης από την Εναλλακτική Κοινότητα "Πελίτι" δεν χρησιμοποιούνταν καθόλου υβρίδια καλαμποκιού, ενώ σήμερα δεν καλλιεργούνται πουθενά εντόπιες ποικιλίες παρά μόνο υβρίδια.

Η Ελλάδα θεωρείται μια από τις σημαντικότερες χώρες στον πλανήτη όσον αφορά το φυτικό καλλιεργήσιμο γενετικό υλικό, καθώς η γεωργία στην περιοχή μας ξεκίνησε πριν από περίπου 10.000 χρόνια. Επίσης, γεωγραφικά, βρίσκεται στο σημείο εξάπλωσης των ποικιλιών, ενώ τα διαφορετικά μικροκλίματα της χώρας βοήθησαν την ανάπτυξη χιλιάδων ποικιλιών.

«Οι τοπικές ποικιλίες μπορούν να αναπτύσσονται έχοντας καλή απόδοση, περιορισμένες ανάγκες σε νερό και θρεπτικά συστατικά, ενώ μπορούν να αμύνονται στους φυσικούς τους εχθρούς. Δηλαδή μπορούν να καλλιεργούνται χωρίς να χρειάζονται χημικά λιπάσματα ή φυτοφάρμακα» λέει ο Μιχάλης Χαβαράνης από την Τράπεζα Σπόρων Αιγαίου.


Περισσότερα για όποιον βρίσκει το θέμα ενδιαφέρον στη ακόλουθη διεύθυνση:
http://www.kykladesnews.gr/Trapeza-Sporwn-Aigaiou.html


"Οι σπόροι είναι δώρα της φύσης και διαφορετικών πολιτισμών, όχι εφεύρεση εταιριών. Η μεταβίβαση αυτής της αρχαίας κληρονομιάς από γενιά σε γενιά είναι ανθρώπινο καθήκον και ευθύνη. Οι σπόροι είναι κοινός περιουσιακός πόρος, που πρέπει να μοιράζεται, για την ευημερία όλων και να διασώζεται, για την ευημερία των μελλοντικών γενεών. Κατά συνέπεια, δεν μπορεί να αποτελεί ιδιοκτησία και να πατεντάρεται. Η διάσωση και η ανταλλαγή σπόρων, αποτελεί ηθικό καθήκον, στο οποίο δεν πρέπει να αναμιγνύονται εθνικοί ή διεθνείς νόμοι, οι οποίοι καθιστούν έγκλημα τη διατήρηση και την ανταλλαγή σπόρων."

Από το "Μανιφέστο του σπόρου"
http://www.peliti.gr/manifesto.htm