Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ


 
Τα μέτρα για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αποτελούν κομμάτι της διεξόδου από την κρίση και όχι πολυτέλεια, τονίζουν οι Οικολόγοι Πράσινοι ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας Δράσης για την κλιματική αλλαγή, το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου.

Η Συνδιάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα ξεκίνησε στο Durban της Ν. Αφρικής χωρίς σημαντικές ελπίδες για μια αποφασιστική στάση της διεθνούς κοινότητας για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Ακόμα και το Πρωτόκολλο του Κιότο, η μόνη δεσμευτική σε παγκόσμιο επίπεδο συμφωνία για το κλίμα, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συνεχιστεί μετά τη λήξη του στα τέλη του 2012.

Στο μεταξύ, η κλιματική αλλαγή δεν περιμένει τις αποφάσεις των πολιτικών. Είναι απόλυτη πλέον η ομοφωνία των επιστημόνων πως αν δεν προχωρήσουμε άμεσα σε δραματικές μειώσεις των εκπομπών αερίων που αλλάζουν το κλίμα, μας περιμένει ένα ζοφερό μέλλον με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στις υποδομές, τη γεωργία και τη δημόσια υγεία. Μόλις το μήνα που πέρασε, η διακυβερνητική επιτροπή επιστημόνων του ΟΗΕ εκτίμησε με βεβαιότητα πως θα αυξηθεί η ένταση των ακραίων καιρικών φαινομένων στον αιώνα μας ως αποτέλεσμα της αλλαγής του κλίματος ενώ οΠαγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας ανέφερε πως το 2011 θα είναι το θερμότερο έτος με φαινόμενο La Nina που έχει καταγραφεί ποτέ.

Για την αντιμετώπισή της τεράστιας αυτής πρόκλησης δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την άμεση και φιλόδοξη παγκόσμια δράση. Όλες οι χώρες, και η Ελλάδα, οφείλουν να αναλάβουν καθεμιά τις ευθύνες που τους αναλογούν, προωθώντας με γρήγορους ρυθμούς την απεξάρτησή τους από το πετρέλαιο, το λιγνίτη και τα άλλα ορυκτά καύσιμα. Ιδίως η Ευρώπη οφείλει να ξαναποκτήσει ηγετικό ρόλο στη μάχη αυτή, ξεκινώντας με μια αναβάθμιση του στόχο της για μειώσεις εκπομπών κατά τουλάχιστον 30% το 2020.
Ταυτόχρονα, οι πολίτες πρέπει να ζητήσουμε ευθύνες από τις κυβερνήσεις για τη μέχρι τώρα αποτυχία τους να δράσουν, και να πιέσουμε όσο πιο ασφυκτικά μπορούμε για να υπάρξει επιτέλους η αναγκαία πολιτική βούληση για μια πράσινη στροφή στην οικονομία, για ένα βιώσιμο και δίκαιο μοντέλο ευημερίας για όλους.

Για τους Οικολόγους Πράσινους, ο αγώνας ενάντια στην κλιματική αλλαγή δεν αποτελεί πολυτέλεια μπροστά στην πρωτοφανή κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι για διέξοδο από αυτήν. Καταρχάς, η πιο ακριβή επιλογή μας είναι να συνεχίσουμε όπως μέχρι τώρα: Η πρόσφατη  βαρυσήμαντη Έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδος εκτιμά το κόστος της κλιματικής αλλαγής για την Ελλάδα στα 700 δις ευρώ, δυο φορές όσο το συνολικό χρέος που ήδη μας πνίγει. Την περασμένη εβδομάδα, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος εκτίμησε στα 3,3 - 5,2 δις ευρώ το ετήσιο κόστος της ατμοσφαιρικής ρύπανσης στην Ελλάδα μόνο από τις μονάδες της ΔΕΗ και τις άλλες μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις.

Βασική πρόταση των Οικολόγων Πράσινων είναι το να επενδύσουμε στη διέξοδο από την κρίση, διέξοδο που αφορά ταυτόχρονα την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική διάσταση. Κεντρικό στοιχείο της πρότασης αυτής είναι η επείγουσα ενεργειακή στροφή, με απεξάρτηση από πετρέλαιο και λιγνίτη, προώθηση εναλλακτικών λύσεων στη χρήση του ΙΧ, αλλά και επενδύσεις μεγάλης κλίμακας σε εξοικονόμηση και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, σχεδιασμένες ώστε να δημιουργούν θέσεις εργασίας και να προσφέρουν συμπληρωματικά εισοδήματα στο μεγαλύτερο δυνατό αριθμό νοικοκυριών.

Ο εκπρόσωπος Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, Τάσος Κρομμύδας, δήλωσε σχετικά: «Στη χώρα μας η κλιματική αλλαγή έχει απομείνει μόνο στον τίτλο του Υπουργείου Περιβάλλοντος ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει την εγκληματική της πολιτική απέναντι στο κλίμα: εγκρίνει νέες τεράστιες λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, λεηλατεί το Πράσινο Ταμείο που θα μπορούσε να θωρακίσει τις πόλεις και τις φυσικές μας περιοχές, δίνει ψίχουλα για την εξοικονόμηση ενέργειας, χρηματοδοτεί νέους αυτοκινητοδρόμους κόστους 6 δις, κρατά το τρένο ακρωτηριασμένο και τις μαζικές συγκοινωνίες υποβαθμισμένες και ακριβές»
 
Όπως σε δεκάδες πόλεις του κόσμου, έτσι και στην Αθήνα, κινητοποιούμαστε το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου στέλνοντας ένα μήνυμα στους ηγέτες του κόσμου να προχωρήσουν σε άμεσες δεσμεύσεις για την προστασία του κλίματος.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι πραγματοποιούμε συμβολικό χάπενινγκ διαμαρτυρίας στην πλατεία Συντάγματος 11.00πμ – 1μμ
 
Η Εκτελεστική Γραμματεία των Οικολόγων Πράσινων
 
 
Για περισσότερες πληροφορίες: Τάσος Κρομμύδας 6945 
 

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011



 
"Θα μας το χαρίζετε και εμείς θα το πουλάμε...!"  (αρμόδιοι...)
 

Υδριάδα: 100% Eλληνική εφεύρεση!

 


Μια εξαιρετική, εξολοκλήρου Ελληνική ιδέα που, όπως συνηθίζεται, δεν έχει την κατάλληλη προβολή.

Το πρόβλημα το ξέρουμε όλοι. Τα νησιά μας πάσχουν από έλλειψη –προφανώς πόσιμου- νερού. Η υπερκατανάλωση από τον ανεξέλεγκτο τουρισμό, η χρήση πόσιμου νερού για το γέμισμα των πισινών και η κακή διαχείριση των υδάτινων πόρων εν γένει έχουν φέρει αρκετούς .... νησιώτες στα πρόθυρα της λειψυδρίας. Είναι γνωστό ότι αρκετά από τα νησιά μας αγοράζουν νερό από ιδιώτες το οποίο μεταφέρουν με βαπόρια για να καλύψουν τις ανάγκες τους.

Το θέμα είναι υπάρχει λύση; Φυσικά και υπάρχει αν και μέχρι να εφαρμοστεί, 
έστω και σε ένα μόνο νησί, έπρεπε να περάσει από το σκόπελο της γραφειοκρατίας...


Στην Ηρακλειά, δίπλα στη Νάξο, εδώ και τρία χρόνια, λειτουργεί ένα εξολοκλήρου Eλληνικό έργο. Η Υδριάδα, 
 είναι μια πρότυπη σε παγκόσμιο επίπεδο πλωτή μονάδα αφαλάτωσης που παίρνει την ενέργειά της 
από ενσωματωμένη ανεμογεννήτρια και φωτοβολταϊκή συστοιχία.


Επικεφαλής του προγράμματος είναι ο κ. Νικήτας Νικητάκος, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου που μαζί με τους συνεργάτες του Θ.Λίλα και Α.Βατίστα έχουν καταφέρει να πραγματοποιήσουν το πρόγραμμα που για την νησιωτική Ελλάδα 
θα έπρεπε να είναι ο «απόλυτος στόχος». 
Την δημιουργία νερού από τη θάλασσα χωρίς να καταναλώνεται «ρυπογόνο» ρεύμα παραγωγής ΔΕΗ.


Η Υδριάδα με ύψος άνω των 35 μέτρων, αποτελείται από τέσσερις πλωτήρες και έναν κεντρικό, συνδεδεμένους με μεταλλικό πύργο που φιλοξενεί και την ανεμογεννήτρια. Μπορεί να καλύψει τις ημερήσιες ανάγκες 300 κατοίκων σε νερό και έχει σχεδόν μηδενικό κόστος λειτουργίας, όχι βέβαια και κατασκευής...

Η αντίστροφη όσμωση, η τεχνολογία που χρησιμοποιεί η Υδριάδα, είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, η εφαρμογή της σε «εθνικό» επίπεδο σκόνταφτε πάντα στην μεγάλη κατανάλωση ενέργειας του συστήματος η οποία αν καλυπτόταν από ηλεκτρικό ρεύμα παραγωγής ΔΕΗ (άνθρακας κλπ) δεν θα είχε το οικολογικό αποτύπωμα που όλοι αναζητούμε στις ημέρες μας.

Οι επιστήμονες που εξέλιξαν την Υδριάδα, έλυσαν αυτό το πρόβλημα, εγκαθιστώντας πάνω στον τεράστιο πυλώνα, φωτοβολταϊκά συστήματα αλλά και ανεμογεννήτριες ενώ για τον απομακρυσμένο έλεγχό της λειτουργίας, η Υδριάδα είναι εφοδιασμένη και με ασύρματη σύνδεση στο διαδίκτυο!

Η ιδέα έχει αποσπάσει παγκόσμια αναγνώριση αλλά στην Ελλάδα έχει ...καταφέρει να εξαγριώσει τους τοπικούς κοινοτικούς νερουλάδες οι οποίοι θεωρούν αδιανόητο το χάσουν το μεροκάματό τους όταν το σύστημα θα λειτουργήσει πλήρως παρέχονταςδωρεάν νερό!

Στην πορεία υλοποίησης του έργου από την ομάδα του Πανεπιστημίου, - σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές - οι υπεύθυνοι άκουσαν ακόμα και την δικαιολογία από τα χείλη αρμόδιων παραγόντων ότι «δεν είναι δυνατόν να δίνετε δωρεάν νερό. Θα μας το χαρίζετε και εμείς θα το πουλάμε».

Τυχαίο που η Ελλάδα πάει από το κακό στο χειρότερο; Δεν νομίζω...
 



No virus found in this message.
Checked by AVG - www.avg.com
Version: 2012.0.1873 / Virus Database: 2102/4649 - Release Date: 11/30/11
__._,_.___
RECENT ACTIVITY:

    Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

    ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ


    Δραστικά μέτρα

    «Αγανακτισμένες» χώρες σκέφτονται να καταλάβουν τη σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα


    Ακτιβιστές από την Παπούα Νέα Γουινέα, τη Νιγηρία, τη Νότιο Αφρική και τη Γερμανία διαμαρτύρονται μπροστά σε σταθμό λιγνίτη της Γερμανίας
    Ακτιβιστές από την Παπούα Νέα Γουινέα, τη Νιγηρία, τη Νότιο Αφρική και τη Γερμανία διαμαρτύρονται μπροστά σε σταθμό λιγνίτη της Γερμανίας   (Φωτογραφία:  Reuters )
    • 8
    Λονδίνο
    Οι εκπρόσωποι των χωρών που πλήττονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή ενδέχεται να πραγματοποιήσουν «κατάληψη» στη σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα, η οποία ξεκινά τη Δευτέρα στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής.

    «Το κίνημα "Καταλάβετε τη Ουόλ Στριτ» και το κίνημα "Καταλάβετε τις διαπραγματεύσεις για την Κλιματική Αλλαγή" αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Είναι κάτι που [ρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να πετύχουμε θετικά αποτελέσματα» δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα Guardian ο πρεσβευτής αναπτυσσόμενης χώρας που δεν κατονομάζεται.

    Οι διπλωματικές διεργασίες για την «κατάληψη» των συνομιλιών έρχονται έπειτα από την αντίστοιχη έκκληση του Χοσέ Μαρία Φιγέρες, πρώην προέδρου της Κόστα Ρίκα, ο οποίος ζήτησε από τις ευάλωτες χώρες να αρνηθούν να αποχωρήσουν από τη σύνοδο μέχρι να υπάρξει πρόοδος.

    «Πήγαμε στη σύνοδο της Κοπεγχάγης [το 2009] με την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε μια δίκαιη συμφωνία. Πήγαμε στη σύνοδο του Κανκούν [το 2010] όπου είδαμε μικρή αλλά ανεπαρκή πρόοδο. H απογοήτευση είναι πλέον μεγάλη και όλο και βαθαίνει. [...] Πρέπει να πάμε στο Νέρμπαν με τη σταθερή θέση ότι δεν θα επιστρέψουμε μέχρι να έχουμε σημειώσει σημαντική πρόοδο» είπε ο Φιγέρες.

    Την περασμένη Κυριακή, ο Guardian αποκάλυψε ότι οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Βρετανία, η Ιαπωνία και άλλες ανεπτυγμένες χώρες έχουν αποφασίσει να αναβάλλουν τη σύναψη συμφωνίας για το κλίμα τουλάχιστον μέχρι το 2012.

    Αυτό σημαίνει ότι θα περάσει τουλάχιστον μια πενταετία μέχρι να βρεθεί διάδοχος για το Πρωτόκολλο του Κιότο, τη μόνη δεσμευτική συμφωνία κατά της κλιματικής αλλαγής, το οποίο λήγει το 2012.

    Αυτό προκαλεί την αγανάκτηση των νησιωτικών και άλλων χωρών που αντιμετωπίζουν ήδη την απειλή της παγκόσμιας θέρμανσης.

    Ένα ακόμα πισωγύρισμα ήρθε τον περασμένο μήνα, όταν οι ανεπτυγμένες χώρες έδειξαν να υποχωρούν και να δίνουν στις αναπτυσσόμενες χώρες πρόσβαση σε ένα Πράσινο Ταμείο, με κονδύλια δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο θα χρηματοδοτούσε την προσαρμογή τους στην κλιματική αλλαγή. Την τελευταία στιγμή, όμως, οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία απέσυραν τη στήριξή τους.

    Γεγονός είναι ότι η δεινή οικονομική κατάσταση πολλών ανεπτυγμένων χωρών, όπως οι χώρες της ΕΕ και η Ιαπωνία, φέρνει σε δεύτερη μοίρα τις διαπραγματεύσεις για το κλίμα.

    Ο Ακίμ Στάινερ, επικεφαλής της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) καταδίκασε μια ενδεχόμενη αναβολή στη σύναψη συμφωνίας, λέγοντας ότι θα επρόκειτο για «πολιτική επιλογή» που δεν βασίζεται στη λογική και την επιστήμη.

    Newsroom ΔΟΛ

    Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011


    ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

    Αρθρο 1
    Ολα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.
    Αρθρο 2
    Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις του για το καλό των ζώων. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας απο τον άνθρωπο.
    Αρθρο 3
    Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά. Αν η θανάτωση ενος ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς πρόκληση αγωνίας του ζώου.
    Αρθρο 4
    Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γή, θάλασσα, αέρα ) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη και όταν γίνεται για μορφωτικόυς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.
    Αρθρο 5
    Κάθε ζώο που απο παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών απο τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.
    Αρθρο 6
    Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα. Η εγκατάλειψη ενος ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.
    Αρθρο 7
    Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυση τους υποχρεωτική.
    Αρθρο 8
    Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός, κ.λ.π. αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα, απο άλλες υπάρχουσες τεχνικές.
    Αρθρο 9
    Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται,να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.
    Αρθρο 10
    Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν  καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.
    Αρθρο 11
    Κάθε πράξη που, χωρίς λόγο, προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή.
    Αρθρο 12
    Κάθε πραξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί γενοκτονά, εγκλημα στο είδος. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού τους περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία.
    Αρθρο 13
    Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά, με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται.
    Αρθρο 14
    Οι οργανισμοί προστασίας των ζώων πρέπει ν αντιπροσωπεύονται απο κάθε κυβέρνηση. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν απο τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

    (ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ. Παρίσι 1978)

    Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

    ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ


    Στάση αναμονής οι ψαράδες, σε σκέψεις οι ιχθυοκαλλιεργητές

    «Κατ' αρχήν δεν μπορεί να καταλάβει κανείς πώς σε μία μέρα το ειδικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού για τις υδατοκαλλιέργειες πρόλαβε και εγκρίθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξίας, στη συνέχεια συνυπογράφηκε από σχεδόν το μισό υπουργικό συμβούλιο και ακολούθως την ίδια μέρα δημοσιεύτηκε και στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
    Αυτό από μόνο του προκαλεί προβληματισμό γιατί έγινε έτσι και ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί» σχολίασε η Ελπίδα Μπεκιάρη, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Ιχθυολόγων Δημοσίου μιλώντας για την κοινή υπουργική απόφαση για τις υδατοκαλλιέργειες. Και πρόσθεσε: «Χρειάζεται χωροταξικό για τις υδατοκαλλιέργειες αλλά από κει και πέρα σημασία έχει τι προβλέπει, τι ρυθμίζει και για ποιο σκοπό...»
    Μικρό καλάθι κρατούν οι επαγγελματίες ψαράδες και τηρούν στάση αναμονής περιμένοντας να δουν στην πράξη την οριοθέτηση ζωνών υδατοκαλλιέργειας, ώστε να μην παρεμποδίζονται κι εκείνοι στη δουλειά τους. Θετικά ως προς τη χωροθέτηση ζωνών αλλά με έντονες επιφυλάξεις αντιμετωπίζουν τη δυνατότητα δημιουργίας γιγαντιαίων εγκαταστάσεων οι μικρομεσαίοι ιχθυοκαλλιεργητές.
    «Ολο το ψάρι του Αμβρακικού μαζεύεται γύρω από τις ιχθυοκαλλιέργειες, εξαιτίας της τροφής που πέφτει» λέει ο πρόεδρος του αλιευτικού συνεταιρισμού Κορωνησίας-Καλογερικού Αρτας, Βασίλης Νίκου, που εκπροσωπεί 80 ντόπιους ψαράδες και είναι επικεφαλής ενός εκ των 4 αλιευτικών συνεταιρισμών της περιοχής.
    «Περιορίστηκαν τα ψάρια»
    «Η λίμνη είναι μεγάλη αλλά εμείς θα θέλαμε να μη γίνουν άλλες μονάδες στον Αμβρακικό. Δεν έχουμε ενημερωθεί ακόμη για τη νέα απόφαση» λέει ο Β. Νίκου, αλλά παρατηρεί πως «ο χώρος που ταΐζουν οι ιχθυοκαλλιεργητές τα ψάρια έχει γίνει τσιμέντο· ένα με το έδαφος. Δεν φυτρώνει εκεί τίποτα. Η διαφορά με τους ιχθυοκαλλιεργητές είναι ότι εμείς πουλάμε φρέσκο ψάρι, που κυκλοφορεί ελεύθερο. Δίνουμε στην Αρτα, στην Πάτρα αλλά γενικά ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει τη διαφορά. Η λίμνη έχει κέφαλο, τσιπούρα, λαβράκι, γλώσσα, γοβιό, γαρίδες κ.ά. ανάλογα με τη χρονιά. Μπορεί το ψάρι μας να είναι ποιοτικά καλύτερο, αλλά οι δυνατότητες δεν είναι ίδιες λόγω της τιμής. Το Ταμείο Αλιείας δεν μας βοηθά, είμαστε 4 αλιευτικοί συνεταιρισμοί, μισθώνουμε από το κράτος με 10ετή σύμβαση, μας παίρνουν το 10%, δίνουμε κι άλλο 5% για εγγειοβελτιωτικά έργα...»
    Σχεδόν 60 επαγγελματίες αλιείς είναι μέλη του αλιευτικού συνεταιρισμού Στυλίδας Φθιώτιδας, με επικεφαλής τον Βαγγέλη Βαρυμπάτη. Οπως λέει, «οι ιχθυοκαλλιέργειες έχουν περιορίσει την ποσότητα των ψαριών, έχουν δημιουργήσει θέμα με τα ιταλικά καβούρια, οι τιμές χαμηλώνουν λόγω οικονομικής κρίσης, οι ιχθυοκαλλιεργητές πουλούν τα ψάρια σαν ντόπια αλανιάρικα, ενώ δεν είναι, εμποδίζουν με τις εγκαταστάσεις τους, οι οποίες μυρίζουν. Εξαιτίας των καβουριών, δεν μπορούμε να δουλέψουμε, γιατί τα καβούρια σχίζουν τα δίχτυά μας».
    Στη Λωρίδα Σαγιάδας στη Θεσπρωτία, που συνορεύει με τη γειτονική Αλβανία, εξ αρχής η τοπική χωροθέτηση των υδατοκαλλιεργειών ήταν τέτοια που δεν δημιούργησε προβλήματα. Ισα ίσα άλλες παραλίες είναι για κολύμπι, άλλες για ιχθυοκαλλιέργειες κι αλλού ρίχνουν τα δίχτυα τους οι ψαράδες.
    «Ψαράδες και ιχθυοκαλλιεργητές είμαστε όλοι ντόπιοι. Ολοι θέλουμε να δουλέψουμε και η περιοχή είχε χωροθετηθεί εξ αρχής έτσι, ώστε να μη δημιουργούνται προβλήματα» επισημαίνει ο Γιάννης Κεχίμογλου, μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Μικρομεσαίων Ιχθυοκαλλιεργητών (ΠΑΝΕΜΜΙ) και πρόεδρος του Συλλόγου Ιχθυοκαλλιεργητών Θεσπρωτίας-Πρέβεζας.
    «Υποβαθμίζουν το περιβάλλον»
    «Το χωροταξικό για τις υδατοκαλλιέργειες σε γενικές γραμμές -υποστηρίζει- οριοθετεί μια κατάσταση, καθορίζει δικαιώματα και υποχρεώσεις, διότι πιο πριν ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε ή ήταν στη διακριτική ευχέρεια κάθε υπαλλήλου ή Περιφέρειας ή όποιου να 'ναι, αν θα χορηγηθεί άδεια σε ιχθυοκαλλιεργητή. Εμείς όμως διαφωνούμε με τις πολύ μεγάλες αδειοδοτήσεις που προβλέπονται, γιατί υποβαθμίζουν το περιβάλλον και φέρνουν σε σύγκρουση τους ψαράδες με τους ιχθυοκαλλιεργητές, όπως συνέβη παλαιότερα στην Επίδαυρο. Σ' όλη την Ελλάδα υπάρχουν 295 άδειες, εκ των οποίων οι περισσότερες είναι στην Αιτωλοακαρνανία, τη Θεσπρωτία και την Αργολίδα. Με τις μεγάλες μονάδες δεν προστατεύεται μια περιοχή, το περιβάλλον υποβαθμίζεται κι αν κάποιος θέλει ν' αναπτύξει κι άλλο την επιχείρησή του τι θα γίνει; Στη δική μας περιοχή οι μονάδες είναι 20 ώς 30 στρέμματα και θεωρούμε ότι το ανώτατο όριο θα μπορούσε να είναι ώς 40 στρέμματα κι όχι ώς 100».

    Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

    ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ !



    Μόνοι μας θα σωθούμε!
    Από την Ελλάδα της μιζέριας, στην άλλη Ελλάδα της ελπίδας.


    Πέρα από την ανάγκη σήμερα για αλλαγή του πολιτικού συστήματος και την έξοδο από τη φαυλοκρατία του δικομματισμού, το ίδιο σημαντικό θεωρείται -και είναι- η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, με στόχο την άμεση εξισορρόπηση του εμπορικού ισοζυγίου και την αυτάρκεια στα βασικά αγαθά με την κινητοποίηση και την ορθολογική αξιοποίηση των πόρων, κοινωνικών και φυσικών. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που ορθώνεται μπροστά μας ως «επείγον ζήτημα».

    Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα απαλλαγούμε εύκολα από τη «Λερναία Ύδρα» της πολύπλευρης κρίσης, της διεθνούς τοκογλυφίας και του δημόσιου χρέους, άρα και τη λεγόμενη ύφεση και την ανεργία, ανεξάρτητα αν θα πτωχεύσουμε ή δεν θα πτωχεύσουμε, ανεξάρτητα αν θα μείνουμε στο ευρώ ή θα πάμε στη δραχμή. Όμως, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας είναι η παραγωγή και το ίδιο το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης.

    Άκουγα πριν αρκετό καιρό σε τοπικό ραδιόφωνο έναν εκπρόσωπο Κίνησης που υποστηρίζει μεγάλη τουριστική επένδυση στην περιοχή της Φθιώτιδας να τονίζει με δραματικό τρόπο το πρόβλημα της ανεργίας στην περιοχή και τα αδιέξοδα των νέων. Και κατέληγε στο εύκολο συμπέρασμα ότι η μόνη λύση σήμερα - και μονόδρομος - είναι οι ξένες επενδύσεις. Να έρθουν δηλαδή οι ξένοι να «επενδύσουν» τα χρήματά τους κι εμείς να κερδίσουμε θέσεις εργασίας. Η πλήρης εξάρτηση, το ξεπούλημα και η υποταγή παρουσιάζεται ως μονόδρομος για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Το «πέσε πίτα να σε φάω» και το «να έρθουν οι ξένοι να μας βγάλουν από τα αδιέξοδα», που μας οδήγησε το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα, είναι στο μυαλό των περισσοτέρων.

    Όποιος φυσικά διακατέχεται από την ιδεολογία της «ψωροκώσταινας», της μικρής Ελλαδίτσας, που «δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της», αυτά τα βλέπει ως αυτονόητα. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται η θεοποίηση των «αγορών», οι χρηματιστηριακοί δείκτες, η καθημερινή πλύση εγκεφάλου από τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ με τους φόβους που μας καλλιεργούν και που κοντεύουν να μας κάνουν όλους «έλληνες ασθενείς». Να μας κάνουν δηλαδή να πιστέψουμε ότι κάποιοι προσπαθούν να μας σώσουν, ντε και καλά, γιατί το έχουν βάλει «σκοπό της ζωής τους». Τόσο καλοί είναι! Το ερώτημα είναι: Εμείς «έχουμε σκοπό στη ζωής μας»; ή θα τους αφήσουμε να «μας πάρουν το σπίτι και να μας δώσουν την καρέκλα να κάτσουμε»; Γιατί αυτό μας κάνουν· και οι πολιτικοί μας, οι ηγέτες μας, ως τώρα, αλλά και σήμερα ακόμα, τους λένε «ευχαριστώ»! Και το κακό είναι ότι η αποδοχή της οικονομικά υπόδουλης Ελλάδας, της χώρας – προτεκτοράτο,δεν αφήνει πολλά περιθώρια για οράματα και έμπνευση.

    Η ευθύνες των τοπικών κοινωνιών και της Αυτοδιοίκησης
    Το σοβαρό κατά την άποψή μας θέμα, που αφορά όλους μας, αλλά κυρίως αυτούς που αποφασίζουν σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, είναι: τί εναλλακτικές προοπτικές ευημερίας έχουν να προτείνουν οι τοπικές κοινωνίες. Πόσο καθημερινά και οργανωμένα «βασανίζονται» για το «δέον γενέσθαι» στην παραγωγή η Περιφέρεια, ο Δήμος, το Επιμελητήριο, ο Συνεταιρισμός, το Εργατικό Κέντρο, ο τοπικός Σύλλογος.

    Έχει δημιουργηθεί, είναι γεγονός, μια νοοτροπία - ιστορικά θα λέγαμε - στις τοπικές κοινωνίες, της παθητικής αντιμετώπισης και της αποδοχής ενός προστατευτικού κεντρικού μοντέλου άσκησης πολιτικής, που στην ουσία θέλει να ασκεί πλήρη έλεγχο στους πολίτες. Πρέπει δηλαδή να μας πει κάποιος «από πάνω», απέξω, από αλλού, βασικά από κει που εκπορεύεται το χρήμα, τι θα κάνουμε. Τι θα παράγουμε και πώς…

    Στον αντίποδα αυτής της νοοτροπίας είναι η κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών να αποφασίσουν, να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Να δουν αυτοί το μέλλον τους, - κι όχι να τους το δείχνουν άλλοι - και να προσπαθήσουν να ζήσουν με τους δικούς τους πόρους. Διαφορετικά η αδράνεια και η απραξία τους θα αφήνει το κρίσιμο αυτό κενό, το οποίο έρχονται να καταλάβουν οι πάσης φύσης «έμποροι των εθνών» με τις πραμάτειες τους. Την πόρτα στους «εμπόρους των εθνών» θα την κλείσεις μόνο με δημιουργικές τοπικές και περιφερειακές βιώσιμες προτάσεις· και κυρίως πράξη. 

    Η πραγματικότητα βέβαια δείχνει ότι κυρίως η Αυτοδιοίκηση, οι Δήμοι και η Περιφέρεια, είναι «απόντες» και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τις ιστορικές τους ευθύνες. Δεν συζήτησαν και δεν συζητούν ένα σχέδιο για την οικονομία και την κοινωνία, ένα σχέδιο που να μπορεί να ενισχύσει την άμυνα της Περιφέρειας και του Δήμου απέναντι στην δεινή θέση που έχουμε περιέλθει όλοι, και κυρίως τα χαμηλότερα στρώματα, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι.

    Οι «κεντρικές» προτάσεις, τα διάφορα προγράμματα, κυρίως ευρωπαϊκά, έρχονται από το παρελθόν. Είναι στη λογική της απορρόφησης χρημάτων, της υποαπασχόλησης για την πλασματική μείωση των ποσοστών ανεργίας, της προνοιακής ίσως αντιμετώπισης των πραγμάτων. Όμως χρειαζόμαστε προγράμματα κυρίως στη δημιουργία υποδομών, κινήτρων και προϋποθέσεων για αύξηση της τοπικής παραγωγής είτε στον αγροτικό τομέα, είτε στη βιοτεχνία και τη βιομηχανία, είτε στον τουρισμό και τις υπηρεσίες, για τη βελτίωση της κατάστασης της πραγματικής οικονομίας και δημιουργία θέσεων εργασίας. Χρειαζόμαστε τοπικά και περιφερειακά σχέδια δράσης βιωσιμότητας και ευημερίας με στόχο την αυτάρκεια και με τον συντονισμό της Αυτοδιοίκησης, εκτιμώντας ως κύριο  πρόβλημα το γεγονός ότι «εισάγουμε» πολύ περισσότερα από αυτά που «εξάγουμε», καταναλώνουμε πολύ περισσότερα από αυτά που παράγουμε.

    Πρώτιστο μέλημά μας, δείκτες και στόχοι παντού, ξεκινώντας από το πού βρισκόμαστε σήμερα: Πρώτον από την άποψη της παραγωγής, στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, αλιεία, κτηνοτροφία, δασοπονία, μεταλλεία), στον δευτερογενή τομέα (χειροτεχνία, βιοτεχνία, βιομηχανία), στον τριτογενή τομέα (τουρισμό, εμπόριο, υγεία, εκπαίδευση, μεταφορές, επικοινωνίες, ελεύθερα επαγγέλματα) και στις ανανεώσιμες και της ήπιας μορφής πηγές ενέργειας. Και δεύτερον από την άποψη της κατανάλωσης, ως προς τα εισαγόμενα προϊόντα, τα ελληνικά προϊόντα, τα προϊόντα της Περιφέρειας και τα τοπικά προϊόντα της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας.

    Στόχος, η αύξηση της τοπικής παραγωγής σε κάθε τομέα, η μείωση των εισαγωγών και η κατανάλωση τοπικών προϊόντων. Η βελτίωση του τοπικού «εμπορικού ισοζυγίου», η μείωση της ανεργίας κάτω από τον εθνικό μέσο όρο, η βελτίωση της ενεργειακής κατάστασης.

    «Θα σας πω κάτι από τη δική μου πείρα. Η οικογένειά μου ανήκε στην εργατική τάξη και υπήρχαν πολλοί άνεργοι. Αντικειμενικά τότε η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι είναι τώρα. Υποκειμενικά, όμως, τότε ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα ως προς την προοπτική. Τώρα επικρατεί κυρίως μια τεράστια απελπισία σε σχέση με το μέλλον, ενώ τότε κυριαρχούσε η ελπίδα ότι “δεν έχουμε τίποτε, αλλά μπορούμε να κάνουμε πράγματα για ένα καλύτερο αύριο”. Μαζευόμασταν και κουβεντιάζαμε για το πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση για την οικογένειά μας. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει κάθε μικρή κοινωνική ομάδα τώρα και στην Ελλάδα»
    Νόαμ Τσόμσκι, ΒΗΜagazino, 16/10/2011

    Λαμία, Νοε 2011
    Στέφανος Σταμέλλος                                                                                 
    Μέλος των Οικολόγων Πράσινων