Αναστολή σε αιολικό πάρκο στη Θίσβη, αλλά η επέλαση στα δημόσια δάση συνεχίζεται

Την αναστολή της εγκατάστασης αιολικού σταθμού ισχύος 36 MW στη θέση Μελίσσι στον Ελικώνα Βοιωτίας αποφάσισε το Συμβούλιο της Επικρατείας. Η προσωρινή διαταγή εκδόθηκε μετά από προσφυγή του Δήμου Θίσβης που υποστηρίζει ότι η περιοχή έχει κηρυχθεί αναδασωτέα από το 1998, ότι δεν υπάρχει μελέτη περιβαλλοντικών όρων και ότι δεν προηγήθηκε θεσμοθέτηση Περιοχής Οργανωμένης Ανάπτυξης Παραγωγικών Δραστηριοτήτων.

Πρόκειται για μια μικρή νίκη αν και τα υπόλοιπα νέα για τα τελευταία δάση της Βοιωτίας δεν είναι καλά. Ιδιωτικές εταιρείες, ενθαρρυμένες σκανδαλωδώς απο την Πολιτεία και το πρόσφατο νομοσχέδιο του ΥΠΕΚΑ, εγκαθιστούν στις βουνοκορφές του Ελικώνα και του Κιθαιρώνα ένα τρομακτικό αριθμό γιγάντιων ανεμογεννητριών.

Η προτίμηση στην συγκεκριμένη περιοχή δεν είναι τυχαία:

Στους πρόποδες του Ελικώνα προς τον Κορινθιακό, δηλαδή στην Αντίκυρα και τη Θίσβη, αναπτύσσονται τα τελευταία χρόνια μεγάλες ιδιωτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής. Ο δεύτερος λόγος προτίμησης αφορά την σχεδόν δωρεάν και χωρίς όρους παραχώρηση, όλων των δημόσιων εκτάσεων της χώρας μας – που κατά πλειοψηφία είναι δασικές- για την ανάπτυξη αιολικών πάρκων. (Για το θέμα έχει κατατεθεί πρόσφατα και σχετική ερώτηση απο τον Α.Τσίπρα και την Η.Διώτη στη Βουλή.)

‘Ετσι τα δάση δρυός και ελάτης του Ελικώνα που βρέθηκαν πολύ βολικά ανάμεσα στα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής και  ...την Αθήνα μετατρέπονται σε ένα απέραντο βιομηχανικό πάρκο. Πάνω από 250 Α/Γ που αντιστοιχούν σε περίπου 550 MW έχουν ήδη άδειες εγκατάστασης στον Ελικώνα, ενώ οι αιτήσεις είναι πολλαπλάσιες: μόνο το τελευταίο εξάμηνο κατατέθηκαν αιτήσεις για 140 MW. 

Η επίθεση αυτή, που ενδύεται το μανδύα των «ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και της επιβράδυνσης των κλιματικών αλλαγών», θα επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα, με την καταστροφή των δασών. Η κλίμακα των εγκαταστάσεων δεν είναι διόλου ήπια και οι νέες Α/Γ δεν είναι ανεμόμυλοι. Πρόκειται για εγκαταστάσεις που προσεγγίζουν τα 150 μέτρα ύψος, με ενιαία πτερύγια 45 μέτρων,  κάθε μία από τις οποίες απαιτεί εκατοντάδες κυβικά μέτρα τσιμέντου στη βάση της και δρόμους φαρδύτερους απο την Πανεπιστημίου, για να μεταφερθούν σε κάθε κορυφή. Το «πάρκο» συμπληρώνεται από μεγάλο αριθμό υποσταθμών και γραμμών μεταφοράς μέσης, υψηλής και υπερυψηλής τάσης στην καρδιά του βουνού. Κάθε βουνοκορφή από το Δίστομο μέχρι τη Θίσβη και τις Πλαταιές, παραδίδεται σε όποιον προλάβε και κατέθεσε τον σχετικό φάκελο στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας. Οι περισσότεροι δήμοι και η Νομαρχιακή Αρχή της Βοιωτίας συνηγορούν έναντι ευτελών ανταλλαγμάτων και αρνούνται οποιαδήποτε ευθύνη χωροταξικού σχεδιασμού παρά τις μαχητικές διεκδικήσεις των πολιτών.  Η πλειοψηφία των αιτήσεων -πίσω από τα πολλά και διαφορετικά ονόματα- ανήκει σε θυγατρικές της Ισπανικής GAMESA και της Γαλλικής EDF,  δυο από τους ευρωπαικούς ενεργειακούς κολοσσούς που σε συνεργασία με τους γνωστούς εθνικούς εργολάβους, δρούν σε όλη τη χώρα.

Κάπως έτσι τα ελληνικά τοπία και οικοσυστήματα αλλάζουν μορφή, χρήσεις και χέρια, με τις ευλογίες του Υπουργείου «Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής», τη συνεργασία εντεταλμένων χειροκροτητών που σπεύδουν να αφορίσουν ως γραφικούς και τοπικιστές όσους αντιστέκονται και τη βοήθεια της ελληνικής αστυνομίας όταν οι αντιστάσεις παίρνουν ενοχλητικές διαστάσεις όπως πρόσφατα στο Αποπηγάδι στην Κρήτη.

Το μέγεθος της εξαπάτησης γίνεται αντιληπτό από το γεγονός ότι οι περιοχές γύρω απο την Αττική με ιδιαίτερη έμφαση στη Βοιωτία, μετατρέπονται σε νέο ενεργειακό κέντρο, με μεγέθη μεγαλύτερα του λιγνιτικού κέντρου Κοζάνης-Πτολεμαίδας. Δεκάδες νέες ιδιωτικές μονάδες που χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα, θα διπλασιάσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Οι εξελίξεις αυτές είναι μέρος της λεγόμενης «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας, που μαζί με τους ευρύτερους σχεδιασμούς για την ΝΑ Μεσόγειο, έχουν καταστήσει την Ελλάδα, «ελντοράντο» για κάθε παίκτη στον τομέα της ενέργειας. Οι συνέπειες για την οικονομία θα είναι δυσβάσταχτες: Τόσο τα αιολικά πάρκα όσο και οι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με φυσικό αέριο που αποτελούν τα νέα πεδία επιχειρηματικής κερδοσκοπίας, συνεπάγονται ακριβές εισαγωγές, μηδαμινή απασχόληση και κατακόρυφη αύξηση στην τιμή του ρεύματος λόγω των υψηλών τιμολογίων αγοράς που επιβάλλει η Κυβέρνηση, χωρίς προσχήματα και χωρίς εφαρμογή κανόνων ανταγωνισμού.  Προαπαιτούμενο μεταξύ άλλων και η διάλυση της ΔΕΗ, που επιβλήθηκε εδώ και λίγα χρόνια στο πλαίσιο της ιδιωτικοποίησης της ενέργειας.

Οι πραγματικές λύσεις που θα εξασφάλιζαν προστασία του περιβάλλοντος, θέσεις εργασίας, τόνωση της εγχώριας οικονομικής δραστηριότητας και διάχυση των ωφελειών στον πληθυσμό, αφορούν

α. μέτρα εξοικονόμησης και βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης αφού η χώρα μας χαρακτηρίζεται από τις πιο σπάταλες ενεργειακά καθώς και

β. μέτρα για την αξιοποίηση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και ιδιαίτερα της ηλιακής από όλους.

Παραδείγματα τέτοιων λύσεων θα ήταν η θερμομόνωση, τα φωτοβολταϊκά στα κτίρια, οι πράσινες στέγες, η θέρμανση κτιρίων με βιομάζα και τόσα άλλα που όμως δεν πριμοδοτούνται γιατί δεν προσφέρονται για εύκολες και γρήγορες αρπαχτές και κέρδη συγκεντρωμένα σε λίγα χέρια.

Δέσποινα Σπανούδη,

Μέλος Συμπαράταξης Βοιωτών για το Περιβάλλον