Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΙΜΑ


Δραστικά μέτρα

«Αγανακτισμένες» χώρες σκέφτονται να καταλάβουν τη σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα


Ακτιβιστές από την Παπούα Νέα Γουινέα, τη Νιγηρία, τη Νότιο Αφρική και τη Γερμανία διαμαρτύρονται μπροστά σε σταθμό λιγνίτη της Γερμανίας
Ακτιβιστές από την Παπούα Νέα Γουινέα, τη Νιγηρία, τη Νότιο Αφρική και τη Γερμανία διαμαρτύρονται μπροστά σε σταθμό λιγνίτη της Γερμανίας   (Φωτογραφία:  Reuters )
  • 8
Λονδίνο
Οι εκπρόσωποι των χωρών που πλήττονται περισσότερο από την κλιματική αλλαγή ενδέχεται να πραγματοποιήσουν «κατάληψη» στη σύνοδο του ΟΗΕ για το κλίμα, η οποία ξεκινά τη Δευτέρα στο Ντέρμπαν της Νοτίου Αφρικής.

«Το κίνημα "Καταλάβετε τη Ουόλ Στριτ» και το κίνημα "Καταλάβετε τις διαπραγματεύσεις για την Κλιματική Αλλαγή" αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Είναι κάτι που [ρέπει να κάνουμε αν θέλουμε να πετύχουμε θετικά αποτελέσματα» δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα Guardian ο πρεσβευτής αναπτυσσόμενης χώρας που δεν κατονομάζεται.

Οι διπλωματικές διεργασίες για την «κατάληψη» των συνομιλιών έρχονται έπειτα από την αντίστοιχη έκκληση του Χοσέ Μαρία Φιγέρες, πρώην προέδρου της Κόστα Ρίκα, ο οποίος ζήτησε από τις ευάλωτες χώρες να αρνηθούν να αποχωρήσουν από τη σύνοδο μέχρι να υπάρξει πρόοδος.

«Πήγαμε στη σύνοδο της Κοπεγχάγης [το 2009] με την ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε μια δίκαιη συμφωνία. Πήγαμε στη σύνοδο του Κανκούν [το 2010] όπου είδαμε μικρή αλλά ανεπαρκή πρόοδο. H απογοήτευση είναι πλέον μεγάλη και όλο και βαθαίνει. [...] Πρέπει να πάμε στο Νέρμπαν με τη σταθερή θέση ότι δεν θα επιστρέψουμε μέχρι να έχουμε σημειώσει σημαντική πρόοδο» είπε ο Φιγέρες.

Την περασμένη Κυριακή, ο Guardian αποκάλυψε ότι οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Βρετανία, η Ιαπωνία και άλλες ανεπτυγμένες χώρες έχουν αποφασίσει να αναβάλλουν τη σύναψη συμφωνίας για το κλίμα τουλάχιστον μέχρι το 2012.

Αυτό σημαίνει ότι θα περάσει τουλάχιστον μια πενταετία μέχρι να βρεθεί διάδοχος για το Πρωτόκολλο του Κιότο, τη μόνη δεσμευτική συμφωνία κατά της κλιματικής αλλαγής, το οποίο λήγει το 2012.

Αυτό προκαλεί την αγανάκτηση των νησιωτικών και άλλων χωρών που αντιμετωπίζουν ήδη την απειλή της παγκόσμιας θέρμανσης.

Ένα ακόμα πισωγύρισμα ήρθε τον περασμένο μήνα, όταν οι ανεπτυγμένες χώρες έδειξαν να υποχωρούν και να δίνουν στις αναπτυσσόμενες χώρες πρόσβαση σε ένα Πράσινο Ταμείο, με κονδύλια δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο θα χρηματοδοτούσε την προσαρμογή τους στην κλιματική αλλαγή. Την τελευταία στιγμή, όμως, οι ΗΠΑ και η Σαουδική Αραβία απέσυραν τη στήριξή τους.

Γεγονός είναι ότι η δεινή οικονομική κατάσταση πολλών ανεπτυγμένων χωρών, όπως οι χώρες της ΕΕ και η Ιαπωνία, φέρνει σε δεύτερη μοίρα τις διαπραγματεύσεις για το κλίμα.

Ο Ακίμ Στάινερ, επικεφαλής της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) καταδίκασε μια ενδεχόμενη αναβολή στη σύναψη συμφωνίας, λέγοντας ότι θα επρόκειτο για «πολιτική επιλογή» που δεν βασίζεται στη λογική και την επιστήμη.

Newsroom ΔΟΛ

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011


ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ

Αρθρο 1
Ολα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης.
Αρθρο 2
Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις του για το καλό των ζώων. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας απο τον άνθρωπο.
Αρθρο 3
Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά. Αν η θανάτωση ενος ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς πρόκληση αγωνίας του ζώου.
Αρθρο 4
Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γή, θάλασσα, αέρα ) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη και όταν γίνεται για μορφωτικόυς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.
Αρθρο 5
Κάθε ζώο που απο παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών απο τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη.
Αρθρο 6
Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα. Η εγκατάλειψη ενος ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική.
Αρθρο 7
Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυση τους υποχρεωτική.
Αρθρο 8
Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός, κ.λ.π. αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα, απο άλλες υπάρχουσες τεχνικές.
Αρθρο 9
Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται,να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας.
Αρθρο 10
Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν  καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου.
Αρθρο 11
Κάθε πράξη που, χωρίς λόγο, προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή.
Αρθρο 12
Κάθε πραξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί γενοκτονά, εγκλημα στο είδος. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού τους περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία.
Αρθρο 13
Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά, με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται.
Αρθρο 14
Οι οργανισμοί προστασίας των ζώων πρέπει ν αντιπροσωπεύονται απο κάθε κυβέρνηση. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν απο τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου.

(ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ. Παρίσι 1978)

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2011

ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ


Στάση αναμονής οι ψαράδες, σε σκέψεις οι ιχθυοκαλλιεργητές

«Κατ' αρχήν δεν μπορεί να καταλάβει κανείς πώς σε μία μέρα το ειδικό πλαίσιο χωροταξικού σχεδιασμού για τις υδατοκαλλιέργειες πρόλαβε και εγκρίθηκε από το Εθνικό Συμβούλιο Χωροταξίας, στη συνέχεια συνυπογράφηκε από σχεδόν το μισό υπουργικό συμβούλιο και ακολούθως την ίδια μέρα δημοσιεύτηκε και στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Αυτό από μόνο του προκαλεί προβληματισμό γιατί έγινε έτσι και ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί» σχολίασε η Ελπίδα Μπεκιάρη, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Ιχθυολόγων Δημοσίου μιλώντας για την κοινή υπουργική απόφαση για τις υδατοκαλλιέργειες. Και πρόσθεσε: «Χρειάζεται χωροταξικό για τις υδατοκαλλιέργειες αλλά από κει και πέρα σημασία έχει τι προβλέπει, τι ρυθμίζει και για ποιο σκοπό...»
Μικρό καλάθι κρατούν οι επαγγελματίες ψαράδες και τηρούν στάση αναμονής περιμένοντας να δουν στην πράξη την οριοθέτηση ζωνών υδατοκαλλιέργειας, ώστε να μην παρεμποδίζονται κι εκείνοι στη δουλειά τους. Θετικά ως προς τη χωροθέτηση ζωνών αλλά με έντονες επιφυλάξεις αντιμετωπίζουν τη δυνατότητα δημιουργίας γιγαντιαίων εγκαταστάσεων οι μικρομεσαίοι ιχθυοκαλλιεργητές.
«Ολο το ψάρι του Αμβρακικού μαζεύεται γύρω από τις ιχθυοκαλλιέργειες, εξαιτίας της τροφής που πέφτει» λέει ο πρόεδρος του αλιευτικού συνεταιρισμού Κορωνησίας-Καλογερικού Αρτας, Βασίλης Νίκου, που εκπροσωπεί 80 ντόπιους ψαράδες και είναι επικεφαλής ενός εκ των 4 αλιευτικών συνεταιρισμών της περιοχής.
«Περιορίστηκαν τα ψάρια»
«Η λίμνη είναι μεγάλη αλλά εμείς θα θέλαμε να μη γίνουν άλλες μονάδες στον Αμβρακικό. Δεν έχουμε ενημερωθεί ακόμη για τη νέα απόφαση» λέει ο Β. Νίκου, αλλά παρατηρεί πως «ο χώρος που ταΐζουν οι ιχθυοκαλλιεργητές τα ψάρια έχει γίνει τσιμέντο· ένα με το έδαφος. Δεν φυτρώνει εκεί τίποτα. Η διαφορά με τους ιχθυοκαλλιεργητές είναι ότι εμείς πουλάμε φρέσκο ψάρι, που κυκλοφορεί ελεύθερο. Δίνουμε στην Αρτα, στην Πάτρα αλλά γενικά ο πολύς κόσμος δεν γνωρίζει τη διαφορά. Η λίμνη έχει κέφαλο, τσιπούρα, λαβράκι, γλώσσα, γοβιό, γαρίδες κ.ά. ανάλογα με τη χρονιά. Μπορεί το ψάρι μας να είναι ποιοτικά καλύτερο, αλλά οι δυνατότητες δεν είναι ίδιες λόγω της τιμής. Το Ταμείο Αλιείας δεν μας βοηθά, είμαστε 4 αλιευτικοί συνεταιρισμοί, μισθώνουμε από το κράτος με 10ετή σύμβαση, μας παίρνουν το 10%, δίνουμε κι άλλο 5% για εγγειοβελτιωτικά έργα...»
Σχεδόν 60 επαγγελματίες αλιείς είναι μέλη του αλιευτικού συνεταιρισμού Στυλίδας Φθιώτιδας, με επικεφαλής τον Βαγγέλη Βαρυμπάτη. Οπως λέει, «οι ιχθυοκαλλιέργειες έχουν περιορίσει την ποσότητα των ψαριών, έχουν δημιουργήσει θέμα με τα ιταλικά καβούρια, οι τιμές χαμηλώνουν λόγω οικονομικής κρίσης, οι ιχθυοκαλλιεργητές πουλούν τα ψάρια σαν ντόπια αλανιάρικα, ενώ δεν είναι, εμποδίζουν με τις εγκαταστάσεις τους, οι οποίες μυρίζουν. Εξαιτίας των καβουριών, δεν μπορούμε να δουλέψουμε, γιατί τα καβούρια σχίζουν τα δίχτυά μας».
Στη Λωρίδα Σαγιάδας στη Θεσπρωτία, που συνορεύει με τη γειτονική Αλβανία, εξ αρχής η τοπική χωροθέτηση των υδατοκαλλιεργειών ήταν τέτοια που δεν δημιούργησε προβλήματα. Ισα ίσα άλλες παραλίες είναι για κολύμπι, άλλες για ιχθυοκαλλιέργειες κι αλλού ρίχνουν τα δίχτυα τους οι ψαράδες.
«Ψαράδες και ιχθυοκαλλιεργητές είμαστε όλοι ντόπιοι. Ολοι θέλουμε να δουλέψουμε και η περιοχή είχε χωροθετηθεί εξ αρχής έτσι, ώστε να μη δημιουργούνται προβλήματα» επισημαίνει ο Γιάννης Κεχίμογλου, μέλος της Πανελλήνιας Ενωσης Μικρομεσαίων Ιχθυοκαλλιεργητών (ΠΑΝΕΜΜΙ) και πρόεδρος του Συλλόγου Ιχθυοκαλλιεργητών Θεσπρωτίας-Πρέβεζας.
«Υποβαθμίζουν το περιβάλλον»
«Το χωροταξικό για τις υδατοκαλλιέργειες σε γενικές γραμμές -υποστηρίζει- οριοθετεί μια κατάσταση, καθορίζει δικαιώματα και υποχρεώσεις, διότι πιο πριν ο καθένας έκανε ό,τι ήθελε ή ήταν στη διακριτική ευχέρεια κάθε υπαλλήλου ή Περιφέρειας ή όποιου να 'ναι, αν θα χορηγηθεί άδεια σε ιχθυοκαλλιεργητή. Εμείς όμως διαφωνούμε με τις πολύ μεγάλες αδειοδοτήσεις που προβλέπονται, γιατί υποβαθμίζουν το περιβάλλον και φέρνουν σε σύγκρουση τους ψαράδες με τους ιχθυοκαλλιεργητές, όπως συνέβη παλαιότερα στην Επίδαυρο. Σ' όλη την Ελλάδα υπάρχουν 295 άδειες, εκ των οποίων οι περισσότερες είναι στην Αιτωλοακαρνανία, τη Θεσπρωτία και την Αργολίδα. Με τις μεγάλες μονάδες δεν προστατεύεται μια περιοχή, το περιβάλλον υποβαθμίζεται κι αν κάποιος θέλει ν' αναπτύξει κι άλλο την επιχείρησή του τι θα γίνει; Στη δική μας περιοχή οι μονάδες είναι 20 ώς 30 στρέμματα και θεωρούμε ότι το ανώτατο όριο θα μπορούσε να είναι ώς 40 στρέμματα κι όχι ώς 100».

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2011

ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ !



Μόνοι μας θα σωθούμε!
Από την Ελλάδα της μιζέριας, στην άλλη Ελλάδα της ελπίδας.


Πέρα από την ανάγκη σήμερα για αλλαγή του πολιτικού συστήματος και την έξοδο από τη φαυλοκρατία του δικομματισμού, το ίδιο σημαντικό θεωρείται -και είναι- η παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας, με στόχο την άμεση εξισορρόπηση του εμπορικού ισοζυγίου και την αυτάρκεια στα βασικά αγαθά με την κινητοποίηση και την ορθολογική αξιοποίηση των πόρων, κοινωνικών και φυσικών. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα που ορθώνεται μπροστά μας ως «επείγον ζήτημα».

Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι δεν θα απαλλαγούμε εύκολα από τη «Λερναία Ύδρα» της πολύπλευρης κρίσης, της διεθνούς τοκογλυφίας και του δημόσιου χρέους, άρα και τη λεγόμενη ύφεση και την ανεργία, ανεξάρτητα αν θα πτωχεύσουμε ή δεν θα πτωχεύσουμε, ανεξάρτητα αν θα μείνουμε στο ευρώ ή θα πάμε στη δραχμή. Όμως, ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας είναι η παραγωγή και το ίδιο το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης.

Άκουγα πριν αρκετό καιρό σε τοπικό ραδιόφωνο έναν εκπρόσωπο Κίνησης που υποστηρίζει μεγάλη τουριστική επένδυση στην περιοχή της Φθιώτιδας να τονίζει με δραματικό τρόπο το πρόβλημα της ανεργίας στην περιοχή και τα αδιέξοδα των νέων. Και κατέληγε στο εύκολο συμπέρασμα ότι η μόνη λύση σήμερα - και μονόδρομος - είναι οι ξένες επενδύσεις. Να έρθουν δηλαδή οι ξένοι να «επενδύσουν» τα χρήματά τους κι εμείς να κερδίσουμε θέσεις εργασίας. Η πλήρης εξάρτηση, το ξεπούλημα και η υποταγή παρουσιάζεται ως μονόδρομος για την ελληνική οικονομία και κοινωνία. Το «πέσε πίτα να σε φάω» και το «να έρθουν οι ξένοι να μας βγάλουν από τα αδιέξοδα», που μας οδήγησε το αποτυχημένο πολιτικό σύστημα, είναι στο μυαλό των περισσοτέρων.

Όποιος φυσικά διακατέχεται από την ιδεολογία της «ψωροκώσταινας», της μικρής Ελλαδίτσας, που «δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της», αυτά τα βλέπει ως αυτονόητα. Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται η θεοποίηση των «αγορών», οι χρηματιστηριακοί δείκτες, η καθημερινή πλύση εγκεφάλου από τα «παπαγαλάκια» των ΜΜΕ με τους φόβους που μας καλλιεργούν και που κοντεύουν να μας κάνουν όλους «έλληνες ασθενείς». Να μας κάνουν δηλαδή να πιστέψουμε ότι κάποιοι προσπαθούν να μας σώσουν, ντε και καλά, γιατί το έχουν βάλει «σκοπό της ζωής τους». Τόσο καλοί είναι! Το ερώτημα είναι: Εμείς «έχουμε σκοπό στη ζωής μας»; ή θα τους αφήσουμε να «μας πάρουν το σπίτι και να μας δώσουν την καρέκλα να κάτσουμε»; Γιατί αυτό μας κάνουν· και οι πολιτικοί μας, οι ηγέτες μας, ως τώρα, αλλά και σήμερα ακόμα, τους λένε «ευχαριστώ»! Και το κακό είναι ότι η αποδοχή της οικονομικά υπόδουλης Ελλάδας, της χώρας – προτεκτοράτο,δεν αφήνει πολλά περιθώρια για οράματα και έμπνευση.

Η ευθύνες των τοπικών κοινωνιών και της Αυτοδιοίκησης
Το σοβαρό κατά την άποψή μας θέμα, που αφορά όλους μας, αλλά κυρίως αυτούς που αποφασίζουν σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, είναι: τί εναλλακτικές προοπτικές ευημερίας έχουν να προτείνουν οι τοπικές κοινωνίες. Πόσο καθημερινά και οργανωμένα «βασανίζονται» για το «δέον γενέσθαι» στην παραγωγή η Περιφέρεια, ο Δήμος, το Επιμελητήριο, ο Συνεταιρισμός, το Εργατικό Κέντρο, ο τοπικός Σύλλογος.

Έχει δημιουργηθεί, είναι γεγονός, μια νοοτροπία - ιστορικά θα λέγαμε - στις τοπικές κοινωνίες, της παθητικής αντιμετώπισης και της αποδοχής ενός προστατευτικού κεντρικού μοντέλου άσκησης πολιτικής, που στην ουσία θέλει να ασκεί πλήρη έλεγχο στους πολίτες. Πρέπει δηλαδή να μας πει κάποιος «από πάνω», απέξω, από αλλού, βασικά από κει που εκπορεύεται το χρήμα, τι θα κάνουμε. Τι θα παράγουμε και πώς…

Στον αντίποδα αυτής της νοοτροπίας είναι η κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών να αποφασίσουν, να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους. Να δουν αυτοί το μέλλον τους, - κι όχι να τους το δείχνουν άλλοι - και να προσπαθήσουν να ζήσουν με τους δικούς τους πόρους. Διαφορετικά η αδράνεια και η απραξία τους θα αφήνει το κρίσιμο αυτό κενό, το οποίο έρχονται να καταλάβουν οι πάσης φύσης «έμποροι των εθνών» με τις πραμάτειες τους. Την πόρτα στους «εμπόρους των εθνών» θα την κλείσεις μόνο με δημιουργικές τοπικές και περιφερειακές βιώσιμες προτάσεις· και κυρίως πράξη. 

Η πραγματικότητα βέβαια δείχνει ότι κυρίως η Αυτοδιοίκηση, οι Δήμοι και η Περιφέρεια, είναι «απόντες» και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τις ιστορικές τους ευθύνες. Δεν συζήτησαν και δεν συζητούν ένα σχέδιο για την οικονομία και την κοινωνία, ένα σχέδιο που να μπορεί να ενισχύσει την άμυνα της Περιφέρειας και του Δήμου απέναντι στην δεινή θέση που έχουμε περιέλθει όλοι, και κυρίως τα χαμηλότερα στρώματα, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι μικρομεσαίοι.

Οι «κεντρικές» προτάσεις, τα διάφορα προγράμματα, κυρίως ευρωπαϊκά, έρχονται από το παρελθόν. Είναι στη λογική της απορρόφησης χρημάτων, της υποαπασχόλησης για την πλασματική μείωση των ποσοστών ανεργίας, της προνοιακής ίσως αντιμετώπισης των πραγμάτων. Όμως χρειαζόμαστε προγράμματα κυρίως στη δημιουργία υποδομών, κινήτρων και προϋποθέσεων για αύξηση της τοπικής παραγωγής είτε στον αγροτικό τομέα, είτε στη βιοτεχνία και τη βιομηχανία, είτε στον τουρισμό και τις υπηρεσίες, για τη βελτίωση της κατάστασης της πραγματικής οικονομίας και δημιουργία θέσεων εργασίας. Χρειαζόμαστε τοπικά και περιφερειακά σχέδια δράσης βιωσιμότητας και ευημερίας με στόχο την αυτάρκεια και με τον συντονισμό της Αυτοδιοίκησης, εκτιμώντας ως κύριο  πρόβλημα το γεγονός ότι «εισάγουμε» πολύ περισσότερα από αυτά που «εξάγουμε», καταναλώνουμε πολύ περισσότερα από αυτά που παράγουμε.

Πρώτιστο μέλημά μας, δείκτες και στόχοι παντού, ξεκινώντας από το πού βρισκόμαστε σήμερα: Πρώτον από την άποψη της παραγωγής, στον πρωτογενή τομέα (γεωργία, αλιεία, κτηνοτροφία, δασοπονία, μεταλλεία), στον δευτερογενή τομέα (χειροτεχνία, βιοτεχνία, βιομηχανία), στον τριτογενή τομέα (τουρισμό, εμπόριο, υγεία, εκπαίδευση, μεταφορές, επικοινωνίες, ελεύθερα επαγγέλματα) και στις ανανεώσιμες και της ήπιας μορφής πηγές ενέργειας. Και δεύτερον από την άποψη της κατανάλωσης, ως προς τα εισαγόμενα προϊόντα, τα ελληνικά προϊόντα, τα προϊόντα της Περιφέρειας και τα τοπικά προϊόντα της Περιφερειακής Ενότητας Φθιώτιδας.

Στόχος, η αύξηση της τοπικής παραγωγής σε κάθε τομέα, η μείωση των εισαγωγών και η κατανάλωση τοπικών προϊόντων. Η βελτίωση του τοπικού «εμπορικού ισοζυγίου», η μείωση της ανεργίας κάτω από τον εθνικό μέσο όρο, η βελτίωση της ενεργειακής κατάστασης.

«Θα σας πω κάτι από τη δική μου πείρα. Η οικογένειά μου ανήκε στην εργατική τάξη και υπήρχαν πολλοί άνεργοι. Αντικειμενικά τότε η κατάσταση ήταν πολύ χειρότερη απ’ ό,τι είναι τώρα. Υποκειμενικά, όμως, τότε ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα ως προς την προοπτική. Τώρα επικρατεί κυρίως μια τεράστια απελπισία σε σχέση με το μέλλον, ενώ τότε κυριαρχούσε η ελπίδα ότι “δεν έχουμε τίποτε, αλλά μπορούμε να κάνουμε πράγματα για ένα καλύτερο αύριο”. Μαζευόμασταν και κουβεντιάζαμε για το πώς θα βελτιώσουμε την κατάσταση για την οικογένειά μας. Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνει κάθε μικρή κοινωνική ομάδα τώρα και στην Ελλάδα»
Νόαμ Τσόμσκι, ΒΗΜagazino, 16/10/2011

Λαμία, Νοε 2011
Στέφανος Σταμέλλος                                                                                 
Μέλος των Οικολόγων Πράσινων

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

NΕΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΜΥΤΙΛΗΝΑΊΟΥ


Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα της εφημερίδας Deal news o "όμιλος Μυτιληναίου προχώρησε σε μια σημαντική επένδυση επι ελληνικού εδάφους. Η θυγατρική Αλουμίνιον της ελλάδος εξαγόρασε την δραστηριότητα του βωξίτη της S&B Βιομηχανικά Ορυκτά".
Χαρακτηριστικός είναι και ο τίτλος του δημοσιεύματος. "Βρήκε θησαυρό στον βωξίτη της S&B.' "To νέο deal Μυτιληναίου φέρνει μείωση του κόστους παραγωγής και καλύπτει ανάγκες 20 ετών".

"Ευάγγελος Μυτιληναίος και Οδυσσέας Κυριακόπουλος έδωσαν τα χέρια για την υλοποίηση της συμφωνίας , κατά την οποία, η θυγατρική της ΑτΕ, Δελφοι Δίστομον θα λάβει τη δραστηριότητα  του βωξίτη. Στο νέο σχήμα που θα προκύψει η Αλουμίνιον θα αγοράσει μέρος της συμμετοχής της S&B ούτως ώστε το ποσοστό της να φτάσει το 51% , ενώ το υπόλοιπο 49% θα αγοραστεί σταδιακά κι εντός 30 ημερών απο την ΑτΕ. το τίμημα του  deal ανέρχεται στα 61 εκατ. ευρώ.

Σήμερα τα αποθέματα της  S&B εκτιμώνται στους 17 εκατ. τόνους, ενώ εκείνα της "Δελφοί Δίστομον" στους 11 εκατ. τόνους..Μετά τη νέα συμφωνία το αποθεματικό του βωξίτη που θα υπάρχει για την αλουμίνιον της Ελλάδος είναι 28 εκατ. τόνοι, ποσότητα ικανή για να καλύψει τις ανάγκες της για τα επόμενα 20 χρόνια.
Την ίδια στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη και η διαδικασία αύξησης της παραγωγής  στους 1.100.οοο τλόνους  αλουμίνας και στους 165.000 τόνους αλουμινίου.
Εντός του 2011 μάλιστα ολόκληρώνεται και η επένδυση ύψους 11 εκατομ. ευρώ για πλήρη αντικατάσταση της χρήσης μαζούτ στο Αλουμ΄θινιο με φυσικό αέριο".
-----------------

Η Αλουμίνιον της Ελλαδος μετρά ήδη 50 χρόνια παρουσίας στην Ελλάδα μέ όλες τις γνωστές και αποσιωπόμενες καταστροφικές συνέπειες για το φυσικό περιβάλλον και τη διαστρεβλωμένη αναπτυξιακή αντίληψη που επικράτησε για δεκαετίες προσφέροντας όλες τις διεκολύνσεις και δυνατότητες εύκολου πλουτισμού σε ιδιώτες  με εκμετάλλευση πολιτιμων φυσικών πόρων με πλήρη παραγνώριση των πραγματικών αναπτυξιακών αναγκών των τοπικών κοινωνιών και του γνήσιου εθνικού συμφέροντος.

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ- ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ


Αξίζει να διαβάσετε στο    http:// periferiastereas.blogspot.com/2011/11/    την Καταγγελία- Αιτηση Ακυρώσεως, κατοίκων του Δήμου Δελφών, σχετικά με με την Γνωμοδότική απόφαση της Επιτροπής Περιβάλλοντος  Στερεάς Ελλάδας κατά της  Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων των εγκαταστάσεων της εταιρείας S&b στην Ιτέα.
Πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα που σχετίζεται με τις καταστροφικές συνέπειες για το περιβάλλον και τις αναπτυξιακές δυνατότητες της περιοχής προς ώφελος κερδοσκοπικών εταιρειών, που βρίσκουν τρόπους να συνεχίζουν ανεμπόδιστα και με νομιμοφανείς τρόπους το έργο τους,  με την ανοχή και την συνεργασία αυτοδιοικητικών οργάνων που υποτίθεται οτι έχουν εκλεγεί για  να υπηρετούν άλλους σκοπούς, υπερασπιζόμενοι αποκλειστικά και μόνο το δημόσιο συμφέρον.

Σάββατο 5 Νοεμβρίου 2011


Οι πραγματικοί κυβερνήτες της ευρώπης.

Μια έκθεση της Οργάνωσης «Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών» αποκαλύπτει τις 15 πανίσχυρες ομάδες συμφερόντων που λαμβάνουν  όλες τις κρίσιμες  αποφάσεις για το μέλλον των Ευρωπαίων πολιτών.
Σχετικό  ρεπορτάζ της Βάλιας Μπαζού δημμοσιεύτηκε στην εφημερίδα το  ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΟΝΤΙΚΙ του Νοεμβρίου 2011.
Τη στιγμή που η χώρα μας βρίσκεται σε καθεστώς ανομολόγητης χρεωκοπίας καλό είναι να γνωρίζουμε ποιοί και πως κρύβονται πίσω απο τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαικής Ενωσης, νομοθετούν και σχεδιάζουν το μέλλον μας. Η πλειονότητα των συμβούλων της Κομισιόν είναι στελέχη πολυεθνικών εταιρειών και η Επιτροπή αναθέτει σε αυτούς την συγγραφή των περισσότερων ευρωπαικών νομοθετημέτων.
Το οικονομικό λόμπυ κατάφερε να μην περάσουν ρυθμίσεις διαφάνειας για γτις χτηματοπιστωτικές αγορές , ρυθμίσεις που ίσως να είχαν αποτρέψει την οικονομική κατάρευση.
Το δε λόμπυ του άνθρακα κατάφερε η πολιτική της ΕΕ για την κλιματική αλλαγή να βασίζεται σε έναν συνδυασμό αδύναμων μέτρων για τη μείωση του διοξειδίου του άνθρακα και του μηχανισμού της εμπορίας ρύπων, πολιτική που επέτρεψε  στις εταιρείες – κολοσσούς να εκπέμπουν και να θησαυρίζουν απο το χρηματιστήριο των ρύπων.
Σχετικά με τον παράδεισο των λόμπυ θα πρέπει να παρατηρηθεί οτι η δράση τους είναι νόμιμη και θεσμοθετημένη  τόσο στην Ευρ. Επιτροπή όσο και στο Ευρ. Κοινοβούλιο. Δουλεύοντας χωρίς  όρους και κανόνες ,στο παρασκήνιο, χρησιμοποιούν κάθε μέσο για την επίτευξη των πολιτικών τους συνδιαμορφώνοντας  την Ευρ. Πολιτική.
Ολα δείχνουν οτι ο «μονόδρομος» της νεοφιλελέυθερης οικονομικής πολιτικής είναι καλά οργνωμένος ενω τα κινήματα πολιτών που διεκδικούν μια άλλη Ευρώπη, των λαών και όχι των τραπεζών, έχει πολλά εμπόδια να ξεπεράσει. Μόνο μια πανευρωπαική λαική κινητοποίηση και εξέγερση θα μπορέσει να ανατρέψει το εφιαλτικό οικονομικό, κοινωνικό και πολλιτικό σκηνικό που έχει επιβληθεί απο τις δυνάμεις της αγοράς σε βάρος των ζωτικών συμφερόντων και ανάγκων των  λαών της Ευρώπης.