2010. ΕΤΟΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ

Με αφορμή το έτος βιοποικιλότητας δημοσιεύτηκαν πολλά και ενδιαφέροντα σχετικά  κείμενα .

Στον "Δαίμονα της Οικολογίας", του Ιουλίου- Αυγούστου, (Τευχος 106) διαβάσαμε ένα κείμενο για την Θαλάσσια βιοποικιλλότητα, της Νίκης Παρδάλου (υπεύθυνης  Θεμάτων Βιοποικιλότητας και φυσικών Πόρων, του Δικτύου ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS, απο το οποίο αναδημοσιεύουμε χαρακτηριστικά αποσπάματα :
"Οι ωκεανοί και οι θάλασσες είναι σημαντικά οικοσυστήματα για τον άνθρωπο, σε όλα τα επίπεδα, πολιτισμικό, περιβαλλοντικό, και οικονομικό (π.χ. παροχή φαγητού και τουρισμός). Ρυθμίζουν το κλίμα, παράγουν οξυγόνο και απομακρύνουν το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Επίσης φιλοξενούν μια τεράστια  ποικιλία ειδών, η οποία εξακολουθεί να ανακαλύπτεται, ακόμα και στα πιο απίθανα μέρη.

Σήμερα η βιοιποικιλότητα στους ωκεανούς και στις θάλασσες υπόκειται σε μια πρωτόγνωρη σειρά πιέσεων και για το λόγο αυτό απαιτείται άμεση δράση...."Τέσσερις θεωρούνται οτι είναι οι βασικοί παράγοντες πίεσης για τα θαλάσσια οικοσυστήματα. 1) Η ρύπανση ..απο την εντατική καλλιέργεια της γής, χωρίς πρόβλεψη για τις απορροές φυτοφαρμάκων και άλλων χημικών και η απουσία ή η  ακατάλληλη διαχείριση των λυμάτων απο υπονόμους και βιομηχανιες,που  οδηγούν σε ευτροφισμό, δηλαδή σε αυξημένη συγκέντρωση χημικών θρεπτικών ουσιών στο υδάτινο περιβάλλον, φαινόμενο που παρουσιάζεται στις περισσότερες ευρωπαϊκές θάλασσες.- 2) Η κλιματική αλλαγή που έχει ως συνέπεια  την αλλοίωση των φυσικών και βιολογικών χαρακτηριστικών των θαλασσών(π.χ. στη οξίνιση των ωκεανών) -3)  Η ανεξέλεγκτη εκμετάλευση των θαλάσσσιων  πόρων με την υπεραλίευση, τις καταστροφικές πρακτικές αλιείας, τις μεταφορές, τις εξορύξεις κ.λ.π.)- 4)  Η είσοδος και εξάπλωση ξενικών ειδών που απειλούν να αλλάξουν τα χαρακτηριστικά ολόκληρων οικοσυστημάτων.

Η Οδηγία - Πλαίσιο για τη Θαλάσσια Στρατηγική ( 2008/56/ΕΚ) θεσπίζει το πλαίσιο και τους κοινούς στόχους  για την προστασία και τη διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος ως το 2020....Μέρος της λύσης του προβλήματος  είναι και η θέσπιση Θαλάσσιων Προστατευομένων Περιοχών... Δεδομένου οτι οι θαλάσιες προστατευόμενες  περιοχές, στηρίζουν τη θαλάσσια βιοιποικιλότητα και την αλιεία. το μέγεθος της αποκατάστασης  αυξάνεται με τη διάρκεια  του χρόνου προστασίας και το μέγεθος της προστατευόμενης πριοχής...
 
Για την επιτυχή λειτουργία  των θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών θα πρέπει να δημιουργηθούν απαραιτήτως θαλάσσια δίκτυα  προστασίας, καθότι η θάλασσα είναι ένα συνεχές και δυναμικό περιβάλλον, με πολύπλοκες  αλληλεπιδράσεις, μεταξύ ακόμα και απομακρυσμένων οικοσυστημάτων. Πρέπει συνεπως να  προωθηθούν συνεργασίες όχι μόνο μεταξύ φορέων ενός κράτους αλλά και διακρατικά.

Ως το έτος 2009 συμπεριλήφθηκαν περίπου 2000 θαλάσσιες περιοχές, στο δίκτυο ΝΑΤURΑ 2000, με συνολική έκταση 167 000  χλμ. Σύμφωνα με τις οδηγίες γι τους Οικότοπους και τα πουλιά κάθε κράτος -μέλος οφείλει να παραδίδει αναφορά  για το επίπεδο διατήρησης  ειδών και οικοτόπων, κάθε έξη χρόνια, περιλαμβάνοντας και δεδομένα για θαλάσσια στοιχεία, όπως είναι οι ύφαλοι, οι λειμώνες Ποσειδωνίας, οι θαλάσσιες χελώνες και τα θηλαστικά.

Η Ελλάδα, μια χώρα με ακτογραμμή μεγαλύτερη απο 16000 χλμ και τεράστιο θαλάσσιο πλούτο οικοσυστημάτων και ειδών, έχει εντάξει στο θαλάσσιο δίκτυο Νατούρα 2000 μόλις το 5,,5% των χωρικών της υδάτων, σύμφωνα με στοιχεία  του 2009 του Υπουργείου Περιβάλλοντος , ενώ σε θέματα έρευνας της οικολογικής κατάστασης του θαλάσσιου περιβάλλοντος βρίσκεται πολύ πίσω".