Οι γερμανικές οφειλές προς την Ελλάδα

Συγγραφέας: 

Μανόλης Γλέζος

Άρδην τ. 12

Ύψιστο εθνικό χρέος
Μισός αιώνας και πάνω πέρα σε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και βαδίζουμε στον 8ο χρόνο από τότε που η Ενοποιημένη Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάδα.
Οι οφειλές αυτές προς την Ελλάδα συνίστανται:

α) Σε χρέη ύψους 80 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

β) Σε χρέη από τη διαφορά του κλήριγκ στο μεσοπόλεμο ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.

γ) Στα αναγκαστικά δάνεια τα οποία συνήψε το Γ΄ Ράιχ από την Ελλάδα, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.

δ) Στις επανορθώσεις που οφείλει η Γερμανία στην Ελλάδα για τις κατασχέσεις, αρπαγές και καταστροφές, που της προξένησε το Γ' Ράιχ την περίοδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.

ε) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ελλήνων (38.960 εκτελεσμένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωμένων σε μάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000 νεκρών από πείνα και 300.000 απωλειών από υπογεννητικότητα).

στ) Στην ατίμητη ηθική προσβολή που προξένησε στον ελληνικό λαό και στις ανθρωπιστικές ιδέες που εκφράζει η ελληνική ιδέα. Αλλά το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, είναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.

Και ένα μάρκο να όφειλε η Γερμανία στην Ελλάδα, έπρεπε να το πληρώσει. Γιατί δεν μπορεί η Γερμανία να παραβιάζει τους διεθνείς κανόνες δικαίου.
Η Ιταλία πλήρωσε στην Ελλάδα, έστω και λίγα, από όσα της επεδίκασαν οι Σύμμαχοι. Το ίδιο και η Βουλγαρία. Γιατί η Γερμανία πρέπει να αυτοεξαιρείται; Για ποιο λόγο; Μήπως για την καλή διαγωγή που επέδειξε και τη στάση της απέναντι στην Ελλάδα; Αλλά η Γερμανία οφείλει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της και για έναν πρόσθετο και ουσιαστικό λόγο. Ως εγγύηση πως δεν θα επαναλάβει στο μέλλον όσα εγκλήματα διέπραξε σε βάρος της ανθρωπότητας, σε βάρος των ανθρώπινων αξιών και της ανθρώπινης ζωής.

Το πρόβλημα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, όπως δεν είναι θέμα οικονομικό, δεν είναι παράλληλα και θέμα που αφορά μόνον όσους υπέστησαν ατομικά ζημίες, ή έχασαν προσφιλή τους πρόσωπα.
Αφορά το σύνολο των Ελλήνων. Είναι θέμα που ανήκει στο σύνολο του Έθνους. Είναι υπόθεση εθνική. Δυστυχώς όμως, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, τον αγώνα αυτόν τον έχουν αναλάβει οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.

Τα κόμματα, η Κυβέρνηση, στο σύνολο της η πολιτική ηγεσία του τόπου δεν πράττουν όσα οφείλουν να πράξουν προς την κατεύθυνση να υποχρεώσουν τη Γερμανία να καταβάλει όσα της έχουν χρεωθεί από τη διασυμμαχική Επιτροπή.

Ισχυρίζονται οι Κυβερνήσεις, από το 1990 ως σήμερα πως "δεν παραιτούμεθα των δικαιωμάτων μας". Αλλά το λεκτικό αυτό πρόσχημα αποτελεί φενάκη, στάχτη στα μάτια του λαού. Το θέμα είναι: τι έκαναν και τι κάνουν για να υποχρεώσουν τη Γερμανία να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της. Ποιες συγκεκριμένες ενέργειες, τι είδους διαβήματα. Όλα τ' άλλα είναι φληναφήματα, λεκτικοί πομφόλυγες που πάνε να συγκαλύψουν την εγκληματική αδιαφορία και την ηθελημένη αδράνεια απέναντι σ' ένα χρέος τιμής προς την ιστορία μας και προς τους χιλιάδες νεκρούς της Εθνικής Αντίστασης.

Ισχυρίζονται τα κόμματα της αντιπολίτευσης πως με αναφορές, ερωτήματα και επερωτήσεις θέτουν το θέμα στην Κυβέρνηση. Έτσι θεωρούν ότι πράττουν το χρέος τους απέναντι στο τεράστιο αυτό θέμα. Αλλά αυτά όλα δεν αρκούν, εφ' όσον η Κυβέρνηση αρνείται να πράξει το καθήκον της. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης μπροστά στην κυβερνητική αδιαφορία οφείλουν να ενημερώσουν και να διαφωτίσουν το λαό και στη συνέχεια να τον κινητοποιήσουν να απαιτήσει από την κυβέρνηση να επιτελέσει το χρέος της.
Οι οφειλές της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα δεν αφορούν καμιά συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα. Αποτελεί θέμα ολόκληρου του Ελληνικού Λαού. Είναι θέμα εθνικό.

Ξεφεύγει από τα όποια συντεχνιακά όρια. Συνεπώς, συνιστά πρόβλημα ύψιστης κοινωνικής συνείδησης. Οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ως στερνή προσφορά τους προς το Έθνος, αποδεικνύουν για άλλη μια φορά την εθνική τους ευαισθησία. Δεν λησμόνησαν και δεν ξεχνούν ποτέ το χρέος τους απέναντι στο Έθνος κι απέναντι στους νεκρούς συμπολεμιστές τους, που πρόσφεραν τη ζωή τους θυσία για την ανεξαρτησία της πατρίδας. Ανέλαβαν την πρωτοβουλία. Και αγωνίζονται από το 1991 -από τότε, δηλαδή, που η Γερμανία έπρεπε να αρχίσει την εξόφληση των υποχρεώσεων της, ως ενιαίο κράτος- και πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση την ελληνική και τη γερμανική Κυβέρνηση.

Δημιούργησαν το Εθνικό Συμβούλιο διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας και πιέζουν κόμματα και Κυβέρνηση να πράξουν το καθήκον τους. Οι αγωνιστές όμως της Εθνικής Αντίστασης χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν, για βιολογικούς λόγους, και κάποτε δε θα υπάρχει κανένας εν ζωή. Τι θα γίνει τότε; Ποιοι θα κρατάνε αναμμένες τις δάδες της αγρύπνιας μπροστά στα βημόθυρα του χρέους;